Κυριακή 28 Ιουλίου 2019

Η λατρεία του Απόλλωνα στην Εύβοια

Άλλες τοπικές λατρείες
   Στην περιοχή Τσαγιούς, στο σημερινό Δήμο Διρφύων περιοχή Καμπιών, υπάρχει μέρος ενός τοίχου, ο οποίος είτε είναι κομμάτι ναού είτε μέρος κάποιου τείχους. Οι κάτοικοι της περιοχής υποστηρίζουν ότι παλαιότερα είχε βρεθεί επιγραφή με τη λέξη ΑΠΟΛΛΟ. Αυτό μαζί με το γεγονός ότι στην τοποθεσία υπάρχει ποταμός και πλούσια βλάστηση, έχει, δηλαδή, τη μορφολογία των τόπων, όπου οι αρχαίοι επέλεγαν να χτίζουν τους ναούς του Απόλλωνα, ενισχύει την άποψη ορισμένων αρχαιολόγων ότι εκεί υπήρχε ναός αφιερωμένος στο γιο της Λητούς. Εξάλλου και το τοπωνύμιο Τσαγιούς, (σημαίνει στους Αγίους) δείχνει ότι στην περιοχή υπήρχε θρησκευτική δραστηριότητα, η οποία συνεχίστηκε και στους βυζαντινούς χρόνους, όταν στο σημείο αυτό χτίστηκε εκκλησία, πιθανόν για να αντικαταστήσει την αρχαία λατρεία.
Βιβλιογραφία
Αδαμόπουλος Ν., «Στα ίχνη της χαμένης Οιχαλίας», στο Διρφυακά , Στενή Ευβοίας 2007
Βρανόπουλος Ε., Ιστορία της Αρχαίας Εύβοιας από τους προϊστορικούς χρόνους ως και τη Ρωμαιοκρατία, Αθήνα 1987
Καραπασχαλίδου Α., Χαλκίδα – Η προσωπογραφία της πόλης μέσα από την οδική ονοματοθεσία της, TEC Σύμβουλοι Οργανισμών και Επιχειρήσεων, Χαλκίδα 2012
Πλάντζος Δ., «Η τέχνη της αρχαίας Ελλάδας», στο Τέχνες Ι: Ελληνικές Εικαστικές Τέχνες, Επισκόπηση Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας, τόμος Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα 1999
Σαπουνά-Σακελλαράκη Ε., Χαλκίς, Ιστορία-Τοπογραφία-Μουσείο, Υπουργείο πολιτισμού Ταμείο αρχαιολογικών πόρων και απαλλοτριώσεων, Αθήνα 1995
Σουέρεφ Κ., «Ιδεολογικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής τέχνης», στο Τέχνες Ι: Ελληνικές Εικαστικές Τέχνες, Επισκόπηση Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας, τόμος Α΄, ΕΑΠ, Πάτρα 1999


https://metoxokaifaretra.wordpress.com

ΓΙΩΡΓΟΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ


Ο Γιώργος Ντεγιάννης καταγόταν απο τους Στρόπωνες γιός του Γιάννη Ντεγιάννη.Το 1905 διορίστηκε δάσκαλος στη Στενή και έμεινε έως το 1920.Παντρεύτηκε την Μαριγώ Θεοφίλου από τους Ανδρονιάνους.
 Έργα του για την περιοχή μας ,το Χρονικό του Δήμου Διρφύων Μεσσαπίων,το ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΓΟΥΣ που είναι ένας ύμνος στη φύση.
Ο Γεώργιος Ντεγιάννης και η Μαριγώ ευτύχησαν να κάνουν
πέντε γιους, τον Ηλία ,ήρωα της Αντίστασης κατά των Γερμανών και προς τιμή του οποίου ένα αντιτορπιλικό φέρει το όνομά του,τον Χρήστο ο οποίος έγινε γιατρός και έζησε στην Λάρισα, τον Γιάννη , τον Σωτήρη που σπούδασε πολιτικός μηχανικός και έζησε στη Φιλοθέη και τον Θοδωρή που το 1984 έφτασε στον βαθμό του ναυάρχου.

https://www.andronianoi.gr/
O Γεώργιος ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος ιδιαίτερα προικισμένος με πολλές ικανότητες. Ήξερε πολύ καλά αρχαία Ελληνικά και μετέφραζε άνετα την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, και πάντοτε είχε τα δύο αυτά έπη στο προσκεφάλι του! Ήξερε όχι μόνο την σημασία όλων των Ομηρικών λέξεων αλλά και την ετυμολογία τους! Όμως δεν ήταν προγονόπληκτος και «κολλημένος» στο αρχαίο μεγαλείο! Θαύμαζε και εκτιμούσε την γλώσσα που μιλούσε ο απλός λαός, τη δημοτική, για την καθιέρωση της οποίας συμμετείχε σε πολλούς αγώνες των δημοτικιστών. Ασχολήθηκε και με μεταφράσεις από τα Γαλλικά. Έγραψε και ένα ιστορικό βιβλίο για την δράση του Κριεζώτη. Εκτός από την Εύβοια δίδαξε και στην Αθήνα ,στη Μαράσλειο. Φαίνεται ότι απέκτησε τέτοια φήμη ώστε τον κάλεσε ο Βενιζέλος στο Παρίσι για να διδάξει τα παιδιά του ,πράγμα που έκανε για δύο χρόνια {γύρω στο 1938} 

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2019

ΗΛΙΑΣ ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ




Ο Ηλίας Ντεγιάννης γεννήθηκε στη Στενή το 1912. Ο πατέρας του Γιώργος Ντεγιάννης ήταν από το χωριό Στρόπωνες και διορίστηκε δάσκαλος στη Στενή το 1905 όπου υπηρέτησε έως το 1920. 

Στις 05.07.1942, ο Ηλίας συνελήφθη από τους Ιταλούς, μαζί με τρεις από τους αδελφούς του , λόγω της ανάμιξης της οικογένειάς του στην εθνική αντίσταση.




Με μια ανατριχιαστική ανάρτηση ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, του Πολεμικού Μουσείου, Αντιναύαρχος ε.α. Αθανάσιος Παναγόπουλος, αφύπνισε την ιστορική μνήμη για τον ήρωα Σημαιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού και της Ελλάδας, Ηλία Ντεγιάννη.

Η ανάρτησή του ήταν η ακόλουθη:

«8 Ἰουνίου 1943: Εκτελέσθηκε διά τυφεκισμού από τους Γερμανούς ο Σημαιοφόρος Ηλίας Ντεγιάννης. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.»