TA ΨΗΛΑ BOYNA

Τα ψηλότερα βουνά της Εύβοιας είναι στη μεγαλύτερη διάρκεια του χειμώνα χιονισμένα και μπορούν να προσφέρουν την ομορφιά των χιονιών σε  όλους εκείνους που τους αρέσουν οι χειμερινές αναβάσεις.Τα γραφικά χωριά και τα μοναστήρια που είναι σκαλωμένα στις παρυφές και στα κράσπεδα των ευβοικών βουνών,το λευκό ορεινό όραμα  που προσφέρει η Δίρφη και ο Πυξαριάς,καθώς ζυγώνοντας.το πρωτοαντικρύζεις από τους Καθενούς,το ίδιο και τα άλλα βουνά,αποτελούν πίνακα ξεχωριστής

ομορφιάς.

Περνώντας για τη Δίρφη,μέσα στο καταχείμωνο, κι ενώ γύρω το χιόνι έχει απλώσει τη φαντασία του,θα δει κανείς πως οι φιλόπονες γυναίκες της Στενής,συνηθισμένες να μη τις αιφνιδιάζει η χιονιά,τυλιγμένες στα σεγκούνια και τις μαντήλες τους,δε θα διστάσουν να απλώσουν μπροστά σου,στα πλάγια του δρόμου,σε φανερό ανταγωνισμό αναμεταξύ τους,τη φτωχή χειμωνιάτικη πραμάτεια τους ,συναγμένη με παιδεμό.Τσάι του βουνού απ τα ψηλώματα της Δίρφης ,ραδίκια,κάστανα,κυδώνια,μήλα,σύκα,καρύδια.Είναι τούτη μια γραφική σύναξη της ανέχειας.

Άμα κινήσει κανείς από τη γραφική και φιλόξενη Στενή ,που συνθλίβεται στη βαθιά ρεματιά της ,ανάμεσα στις καρυδιές ,στις λεύκες και τα πλατάνια,και εισδύσει πεζή η με το αυτοκίνητο στον ονομαστό καστανόλογγο,ξεφεύγοντας πρόσκαιρα τον ασφυκτικό κλοιό και το δηλητηριασμένο μπουχό της πολιτείας,θα βρεθεί σε ένα από τα δάση που εντυπωσιάζουν με την πολύμορφη βλάστησή τους.Έλατα,πεύκα,καστανιές,αγριοκερασιές,δρύς,πλατάνια,συνθέτουν πολύχρωμη συμφωνία.Μά ζωηρότερο ξάφνιασμα αποτελεί ο χιονισμένος όγκος της Δίρφης ,λευκή πυραμίδα που προβάλλει αυστηρή την ανεμόδαρτη θωριά της.Στο μικρό οροπέδιο της κορυφής της,ο φαρδύς λάκκος που ηανοίγεται μπροστά μας μοιάζει με κρατήρα ηφαιστείου.Το σχήμα του βουνού ίσως να αποτελεί μια επιβεβαίωση.Όταν,ένα πρωινό,οδεοπορώντας νύχτα,σκληρά πάνω στο χιόνι ,βρέθηκα κατάκορφα σ’αυτή την ατίθαση Δίρφη,που είχε ξεμυτισει πάνου απ’τα σύννεφα και κάτου ολόγυρα στραφτοκοπούσαν τα χιόνια,δοκίμασα την πιο συγκλονιστική εντύπωση.Αυτή η λευκή φαντασμαγορία ήταν μια ολοκληρωμένη αλπική ατμόσφαιρα.Ο Π ασκάλ είχε πει,ότι η σιωπή του απείρου τρομάζει.Όμως,ατενίζοντας από δω ψηλά το άπειρο,καθόλου δε δοκίμασα τέτοιο συναίσθημα.

 Η Δίρφη κρύβει και κάποιο περίεργο γυσικό φαινόμενο,που αξίζει να το αναφέρουμε. Ο ιατροφιλόσοφος   Κ.Γουναρόπουλος στην Ιστορία της Εύβοιας σημειώνει τα ακόλουθα: «Οι δε Δίρφυσι φυτόν τι εκεί ονομάζουσι λαμπηδόνα ,όπερ την μεν ημέραν αόρατον, την δε νύχτα φωτοβολεί,και ούτω γίνεται ευδιάκριτον,η ύπαρξις δ’αυτού βεβαιούται  εκ των εσθιόντων προβάτων ,άτινα τους οδόντας έχουσι χρυσοειδείς».Αν και περπάτησα και νύχτα και μέρα στη Δίρφη,ωστόσο δεν έτυχε να συναντήσω αυτό το αόρατο φυτό που φωσφορίζει τη νύχτα ,ούτε πρόβατα να εσθίουν με χρυσόδοντα.

TAΣΟΣ ΖΑΠΠΑΣ

ΕΥΒΟΙΚΑ Β

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΛΚΑΙΟΣ 1978

ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ

Σελ.106