ΗΛΙΑΣ ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Ηλίας Ντεγιάννης γεννήθηκε στη Στενή το 1912. Ο πατέρας του Γιώργος Ντεγιάννης ήταν από το χωριό Στρόπωνες και διορίστηκε δάσκαλος στη Στενή το 1905 όπου υπηρέτησε έως το 1920. 

Στις 05.07.1942, ο Ηλίας συνελήφθη από τους Ιταλούς, μαζί με τρεις από τους αδελφούς του , λόγω της ανάμιξης της οικογένειάς του στην εθνική αντίσταση.

Με μια ανατριχιαστική ανάρτηση ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, του Πολεμικού Μουσείου, Αντιναύαρχος ε.α. Αθανάσιος Παναγόπουλος, αφύπνισε την ιστορική μνήμη για τον ήρωα Σημαιοφόρο του Πολεμικού Ναυτικού και της Ελλάδας, Ηλία Ντεγιάννη.

Η ανάρτησή του ήταν η ακόλουθη:

«8 Ἰουνίου 1943: Εκτελέσθηκε διά τυφεκισμού από τους Γερμανούς ο Σημαιοφόρος Ηλίας Ντεγιάννης. Έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.»

O Ηλίας Ντεγιάννης (1912-1943) ήταν Έλληνας Αξιωματικός τού Πολεμικού Ναυτικού. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ.

Η οργάνωση «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» ήταν μία από τις αντιστασιακές οργανώσεις αντικατασκοπίας και δολιοφθορών που συνεργάστηκε στενά με την αντίστοιχη οργάνωση της Λέλας Καριαγιάννη «ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ»

Συνελήφθη από τους Γερμανούς, βασανίστηκε και εκτελέστηκε στις 18 Ιουνίου 1943 με την κατηγορία των φθορών, αφού ως ένα από τα βασικά μέλη της αντίστασης κατά του κατακτητή, υπήρξε αρχηγός μιας ομάδας που δρούσε στο Κερατσίνι και στον Πειραιά, η οποία προξενούσε πετυχημένες καταστροφές στα εχθρικά πλοία.

Αν περιμένετε καταγεγραμμένη τη δράση του από τις ελληνικές αρχές, μάλλον θα απογοητευτείτε. Υπάρχει όμως από το Αγγλικό Ναυαρχείο που καταγράφει τα εξής:

«Ο Ηλίας Ντεγιάννης σχημάτισε και διοικούσε Ομάδα Καταστροφών, που δρούσε στην περιοχή Πειραιά και Κερατσινίου, εκτελώντας πολλές τολμηρές επιθέσεις κατά των εχθρικών πλοίων»

Συνελήφθη κατόπιν προδοσίας και εκτελέστηκε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής στις 18-6-1943, χωρίς να δεχτεί να του δέσουν τα μάτια κατά την πάγια τακτική των εκτελεστικών αποσπασμάτων, ή χωρίς να γυρίσει τα νώτα όπως του υπεδείχθη.

Πριν την εκτέλεση είπε με θάρρος:

«Δε γυρνώ τα νώτα μου στους στρατιώτες σας, μετατρέποντας τους σε δολοφόνους», και ατένιζε το θάνατο αγέρωχα.

Απαντώντας ο Γερμανός αξιωματικός φαίνεται να λέει: «Ηλία Ντεγιάννη, η πατρίδα μου τιμά τους γενναίους σαν και σένα. Αλλά σήμερα η πατρίδα μου διεξάγει ένα σκληρό αγώνα και συ είσαι επικίνδυνος γι αυτήν. Για το λόγο αυτό είναι υποχρεωμένη να σε εκτελέσει.»

Και οι σφαίρες κέντησαν το ανυπεράσπιστο κορμί του.

 Συγκινητικά ήταν τα λόγια του δάσκαλου πατέρα του στη μάνα του Ηλία «Ο Ηλίας μας δεν πέθανε. Τώρα άρχισε να ζει»

Τονίζω το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πατέρας αρνήθηκε να λάβει σύνταξη εθνικής Αντίστασης λέγοντας ότι «ο Ηλίας πέθανε για την πατρίδα του, όχι για τον πατέρα του»

Όπως καταλαβαίνετε τα λόγια αυτά είχαν πολύ μεγαλύτερη ισχύ για την ελληνική πατριδοκαπηλία, από τις σφαίρες των Γερμανών κατακτητών .

Το Πολεμικό Ναυτικό πρός τιμήν του έδωσε, το 1981, το όνομά του σε μία Πυραυλάκατο πού κατασκευάσθηκε στά Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά – ΤΠΚ «ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ» (Ρ-26).

Καθελκύστηκε στις 14 Ιουλίου 1980 στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ενώ παρελήφθη και ενετάγη στον Στόλο στις 11 Δεκεμβρίου 1980 με πρώτο κυβερνήτη τον Πχη Ε. Ραπαντζίκο.

Η ονομασία ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ δεν είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σ’ άλλο πλοίο του ναυτικού.