Τα κάλαντα των Φώτων στους Στρόπωνες

http://stroponesvillage.blogspot.com/search?updated-max=2013-06-19T21:16:00%2B03:00&max-results=7&start=7&by-date=false

Καλήν ημέρα, καλήν ησπέρα κάλη, καλή σου μέρα αφέντη, καλή σου και εάν εκάθεσαι καλή, καλή σου και αν κοιμάσαι πεντε κρατούσαν τ'άλογο και δε και δέκα την ασκάλα και δεκαοχτώ περικαλούν, αφέ, αφέντη καβαλίκα, καβαλικεύει χαίρετε πιζέ πιζεύει καμαρώνει και όπου πατήσει τ'άλογο πηγά, πηγάδια φανερώνει, πηγάδια και ασπροπήγαδα και αυλές και αυλές μαρμαρωμένες, πολλά είπαμε τ'αφέντη μας, ας που, ας πούμε και στης κυράς μας, κυρά ψιλή κυρά λιγνή κυρά, κυρά

Αρχαίος τάφος με χρυσά νομίσματα βρέθηκε στους Στρόπωνες

http://www.arxeion-politismou.gr/2018/01/arxaios-tafos-me-xrysa-nomismata-stous-Stropones.html

Μέντη Μόσκοβιτς : Η αποτρόπαια δολοφονία της εβραίας δασκάλας στους Στρόπωνες Ευβοίας

 Κείμενο του Ιάκωβου Λέων Μόσκοβιτς, όπως το συνέταξε ο ίδιος και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Χρονικά» το 2011

Τον Απρίλιο του 1941 ο Γερμανικός στρατός μπήκε στην Θεσσαλονίκη, τον Ιούλιο του 1942 οι Γερμανοί άρχισαν την κακοποίηση των Εβραίων. Πήραν τα κλειδιά του μαγαζιού και του εργοστασίου πηλοποιίας του πατέρα μου που είχε στην οδό Εγνατίας 41, κάτω από το ξενοδοχείο Μοντέρνο. Εγώ σταμάτησα να πηγαίνω στο σχολείο και τον πατέρα μου τον συχωρεμένο τον στείλανε μαζί με άλλους Εβραίους στα λατομεία-καναγκαστικά έργα και τους έβαλαν να δουλεύουν σαν εργάτες ή σαν φυλακισμένοι στα κάτεργα σπάζοντας πέτρες.

Τζίνης Ιωάννης

Ιωάννης Τζίνης

Σε ηλικία 76 ετών, απεβίωσε ο Ιωάννης Τζίνης του Σταύρου, στις 6-12-2000. Η νεκρώσιμη

ακολουθία εψάλη στον Ιερό Ναό «Η Κοίμηση της «Θεοτόκου» στην Άνω Στενή και η ταφή στον «Αϊ-Θόδωρο» στις 7-12-2000.

Ο Γιάννης Τζίνης αγωνίστηκε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο που έχουν όλοι οι απλοί και τίμιοι άνθρωποι στον κόσμο.

Να κάνει οικογένεια, να μεγαλώσει και να αναθρέψει τα παιδιά του και να ζήσει με αξιοπρέπεια.

Γι αυτό το σκοπό κουράστηκε πολύ. Δούλεψε στη Λάρυμνα, εργάστηκε σαν θυρωρός σε πολυκατοικία στη Χαλκίδα και έκανε και άλλες δουλειές για να επιτύχει αυτά τα τόσο εύκολα στη θεωρία, αλλά και τόσο δύσκολα στην πράξη.

Ο Γιάννης Τζίνης παντρεύτηκε ο 1946, την Παρασκευή (Βάκια) Μακρή και απέκτησε δύο παιδιά, τον Πέτρο, που είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και το Σπύρο, που σπούδασε νομικά και σήμερα είναι στέλεχος στην Υπηρεσία Πολίτικης Αεροπορίας. (Υ.Π.Ε.).

Ήταν καιρός λοιπόν να ξεκουραστεί. Να ζει όμορφα και ανέμελα με τη γυναίκα του και να καμαρώνει για την πρόοδο των παιδιών του.

Όμως η υγεία του που πολύ είχε ταλαιπωρηθεί, αδυνάτισε την καρδιά του, η οποία παρά τις προσπάθειες τις δικές του και της οικογένειάς του, σταμάτησε να χτυπάει στις 6-12-2000.

Σπύρου-Μιχελή Μένια

Μένια Σπύρου-Μιχελή

Στις 28-1-2001 απεβίωσε η Μένια Μιχελή-Σπύρου σε ηλικία 57 ετών και η κηδεία της έγινε στην

Αμφιθέα στις 29-1-2001.

Η Μένια Μιχελή-Σπύρου, είχε γεννηθεί στη Στενή το 1943. Γονείς της ήταν ο Σπύρος και η Βαγγελιώ Σπύρου.

Στις 6-9-1964 παντρεύτηκε το Μιχελή Μιχάλη από την Αμφιθέα και απέκτησαν δύο κόρες, τη Χρυσούλα και τη Βαγγελίτσα.

Σαν σύζυγος, μητέρα και γιαγιά, η Μένια ήταν άψογη. Ήταν αγαπητή από όλους τους κατοίκους της Αμφιθέας, της Στενής και όλης της περιοχής, που με πόνο ψυχής και θλίψη έτρεξαν απ΄όπου κι αν διέμεναν να της πουν το τελευταίο αντίο.

Η Μένια συμπαραστάθηκε στο σύζυγό της Μιχάλη, ο οποίος είχε χρηματίσει επί σειρά ετών πρόεδρος της κοινότητας Αμφιθέας, με τη συμπεριφορά της, την καλοσύνη της και την πραότητα του χαρακτήρα της. Υπήρξε μια αντάξια σύζυγος προέδρου.

Αλλά και επαγγελματικά συμμετείχε στις υποθέσεις της οικογένειας, αφού από το 1967 διατελούσε έμπορος οικοδομικών υλικών.

Παράλληλα όμως η Μένια, τίμησε και την οικογένεια Σπύρου, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και στους κόλπους της οποίας ενστερνίστηκε τις αξίες εκείνες που τη βοήθησαν να διάγει μια ζωή, που η εργατικότητα, η αξιοπρέπεια, η ευγένεια του ήθους, ο αυτοσεβασμός, η προσήλωση στις αρχές της οικογένειας και η επίγνωση, ότι η οικογένεια είναι η βάση της πνευματικής και ηθικής ανύψωσης του ατόμου, της διαμόρφωσαν αυτόν τον αδαμάντινο χαρακτήρα.

Η δημιουργία της νέας οικογένειας, σε ένα χώρο ανάμεσα σε ανθρώπους στους οποίους βρήκε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, είχε σαν αποτέλεσμα να της επιτρέψει να εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, που οφείλει κάθε άνθρωπος στην οικογένειά του και κατ΄ επέκταση στην κοινωνία ολόκληρη.

Μόνο που ο Θεός την πήρε από κοντά μας πολύ νέα και είχε πολλά να προσφέρει ακόμα.

Σπυριδάκης Γεώργιος

Γεώργιος Σπυριδάκης

Απεβίωσε το 1995, σε ηλικία 88 ετών.

Ύστερα από 12 χρόνια, το 2007, τον ακολούθησε και η σύζυγός του Σταυρούλα.

Ήταν γιος του  Βασιλείου Σπυριδάκη και της Αναστασίας.

Γεννήκε το 1907 και παντρεύτηκε το 1932 με την Σταυρούλα Μπεληγιάννη και απέκτησαν δύο

κόρες, τη Μαρία και την Παρασκευή. Η Μαρία παντρεύτηκε με τον Δημήτριο Σπύρου και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Σπύρο που είναι γιατρός και τον Γιώργο που είναι επιχειρηματίας.

Η Παρασκευή παντρεύτηκε τον Γιάννη Μακρή και απέκτησαν δύο παιδιά, την Ελένη που είναι υπαξιωματικός του Στρατού και το Γιώργο που εργάζεται στην «Αλλατίνη»

Ο Γεώργιος Σπυριδάκης τελείωσε το Δημοτικό , το Σχολαρχείο και το Γυμνάσιο στη Χαλκίδα, αλλά παρέμεινε στη Στενή και ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία.

Υπήρξε ακούραστος, εργατικός και άριστος οικογενειάρχης.

Ήταν κοινωνικός, ανοιχτόκαρδος, πρόσχαρος και αγαπητός από τους συμπατριώτες του.

Διέθετε την ποιότητα της φαντασίας και την διανοητική ικανότητα της σύλληψης, της έκφρασης και της εκτίμησης του κωμικού. Ήταν πνευματώδης με εύθυμη διάθεση που εκδηλωνόταν με άκακη ειρωνεία που προκαλούσε στους άλλους διασκέδαση και ευχαρίστηση. Διακατήχετο από μια μορφή πνεύματος που παρουσίαζε την πραγματικότητα έτσι που να προβάλλεται με την διασκεδαστική όψη της. Με λίγα λόγια διέθετε πλούσιο χιούμορ και ήταν ετοιμόλογος και καλοπροαίρετος.

Έφυγε λοιπόν από κοντά μας ένας καλός και αγαπητός άνθρωπος, εκπληρώνοντας την αποστολή του στη γη, αφήνοντας πίσω του δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια.

Σπυριδάκης Αναστάσιος

Αναστάσιος Σπυριδάκης

Ο Αναστάσιος Σπυριδάκης του Χρήστου, απεβίωσε στις 27-10-2001 σε ηλικία 76 ετών και η κηδεία

του έγινε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Άνω Στενή.

Γεννήθηκε το 1925 και ήταν γιος του Χρήστου Σπυριδάκη (Χρηστάκης) και της Σοφίας Ντούρμα (Παπιάρα).

Είχε τέσσερα αδέλφια. Το Γιώργο, το Δημήτρη, τον Κώστα, που σκοτώθηκε στην κατοχή σε ηλικία 14 χρονών, την Παρασκευή, την Ευαγγελία και τη Φανή.

Το 1955 παντρεύτηκε με την Ευαγγελία Σιμιτζή Και απέκτησαν τρία παιδιά.

Τον Αποστόλη, που παντρεύτηκε την Κατερίνα Λιάρου και απέκτησαν δύο παιδιά, την Ευαγγελία και τον Αναστάσιο.

Τη Χριστίνα, που παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Γιαννούκο και απέκτησαν δύο παιδιά, το Δημήτρη και τον Αναστάσιο.

Τον Κώστα, που παντρεύτηκε με την Κατερίνα Δεμερτζή.

Το επάγγελμα του ήταν κτηνοτρόφος, μέχρι το 1977 περίπου, που άρχισε να δουλεύει στην εταιρεία «Τσαούσογλου», απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε

Ήταν καλός οικογενειάρχης, εργατικός, έντιμος, αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και τα βοήθησε όσο περισσότερο μπορούσε.

Ήταν κοινωνικός και του άρεσε η καλή παρέα ενώ στα νιάτα του ήταν «γλεντζές» χωρίς αυτό να επηρεάσει την προσπάθειά του, ώστε να μη λείψει τίποτε από το σπίτι του και κυρίως από τα παιδιά του, τα οποία όταν αυτός «έφυγε», ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν τη ζωή.

Σουλτάνης Απόστολος

Σουλτάνης Απόστολος

Ο Σουλτάνης Απόστολος απεβίωσε στις 18-5-2003, σε ηλικία 91 ετών. Επί 91 χρόνια διήγε μια ζωή ήρεμη, αφοσιωμένος στην οικογένειά του και στην εργασία του, αφήνοντας τις άριστες των εντυπώσεων στους συγχωριανούς του, για τον πράο και αγαθό του χαρακτήρα.

Ο Σουλτάνης Γεννήθηκε το 1912. Το 1946 ή 47 παντρεύτηκε με την Κατερίνα Λέων και απέκτησαν μία κόρη, τη Γεωργία.

Όμως η σύζυγός του απεβίωσε το 1958 και έτσι ο Απόστολος ανέλαβε και την ευθύνη  εξ ολοκλήρου να αναθρέψει και να μεγαλώσει την κόρη του. Ήταν μια δύσκολη αποστολή, που ευτυχώς τον βοήθησε πολύ η πεθερά του, πιο γνωστή σαν «Η Καρυστινιά».

Η κόρη του Γεωργία, σήμερα γιαγιά κι αυτή, έχει παντρευτεί τον Κωνσταντίνο Σαράπη και έχει αποκτήσει δύο κόρες που είναι παντρεμένες.

α) Την Αγγελική Σαράπη-Καρκαντελίδη (οικιακά) και β) Την Κατερίνα Σαράπη-Σαμπάνη (αισθητικός).

- Έτσι ο Απόστολος Σουλτάνης ήταν πατέρας ενός παιδιού, παππούς δύο εγγονιών και προπάππος τεσσάρων δισέγγονων.

Αγαπούσε πολύ και ασχολιόταν με τα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά πράγματα. Μάλιστα για αρκετά χρόνια είχε διατελέσει εκκλησιαστικός επίτροπος στην εκκλησία της Κάτω Στενής. Παρών στις εκκλησίες και στα εξωκλήσια και σε κάθε μορφής εκκλησιαστική εκδήλωση, είχε αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στην υπηρεσία του Θεού, πράγμα που είχε σαν συνέπεια και την ανάλογη συμπεριφορά του στον τρόπο ζωής και σκέψης του.

Γι αυτό και ο Θεός τον αξίωσε να ζήσει 91 χρόνια.

Σιμιτζής Νικόλαος

Νικόλαος Σιμιτζής

Ο Νικόλαος Σιμιτζής του Αθανασίου (Νάσκας), απεβίωσε στις 13-11-2001 σε ηλικία 74 ετών.

Η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παύλου, στην Καβάλα.

Ο Νίκος Σιμιτζής είχε αδέλφια, την Παναγιού Σιμιτζή-Καρατζά που ζει στην Αμφιθέα Ευβοίας, το Δημήτριο Σιμιτζή που μένει στην Τριάδα Ευβοίας, το Γιάννη Σιμιτζή που μένει στη Χαλκίδα και την

Ελένη (Λέγκω) Σιμιτζή-Λέων που ζει στην Κάτω Στενή.

Έφυγε πολύ μικρός από το χωριό (περίπου 20 ετών) και κατατάχθηκε στην Αστυνομία. Τα τελευταία χρόνια είχε συνταξιοδοτηθεί.

Παντρεύτηκε τη Ρίτα (Μαργαρίτα) και διέμενε στην Καβάλα.

Απέκτησαν δύο κόρες. Την Καίτη (Κατερίνα) και την Πόπη (Παρθενόπη), που με τη σειρά τους παντρεύτηκαν και του χάρισαν πέντε εγγονάκια.

Αβάσταχτος πόνος όμως συνέτριψε την καρδιά του ένα χρόνο πριν το θάνατό του, όταν στις 29-9-2000 ένα από τα εγγονάκια του πέθανε σε δυστύχημα.

Ήταν ένας σεμνός και τίμιος άνθρωπος. Ένας συνεπής, φίλεργος και στοργικός οικογενειάρχης, αλλά και δίκαιος, πειθαρχημένος και ειλικρινής λειτουργός της τήρησης της τάξης.

Η νοσταλγία για τον τόπο που γεννήθηκε ήταν μεγάλη, γι αυτό και κάθε επίσκεψή του στη Στενή, μετατρεπόταν σ΄έναν αγώνα δρόμου, για να δει και να χαρεί τ΄αδέλφια του με τις οικογένειές τους και τους άλλους συγγενείς και φίλους.

Σιμιτζής Κωνσταντίνος

Κωνσταντίνος Σιμιτζής

Στις 18-10-2009 απεβίωσε ο Κώστας Σιμιτζής (Αής) σε ηλικία 71 ετών και η κηδεία του έγινε στα Μελίσσια Αττικής.

Ο Κώστας Σιμιτζής καταγόταν από τη Στενή. Γεννήθηκε το 1938 και ήταν γιος του

Χαράλαμπου Σιμιτζή και της Ελένης Σιμιτζή-Παπαγεωργίου.

Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε στην αρχή με επισκευές αυτοκινήτων, αλλά μετά έγινε ιδιοκτήτης ταξί, επάγγελμα το οποίο διατήρησε μέχρι την συνταξιοδότησή του.

Παντρεύτηκε το 1963 με την Ελευθερία και απόκτησαν δύο γιους, τον Χαράλαμπο (Μάκη) (1969) και τον Άγγελο.(1972)

Η αγαπημένη του σύζυγος απεβίωσε πριν 13 χρόνια, το 1997.

Ο Κώστας ήταν άνθρωπος ήσυχος, εργατικός, σωστός οικογενειάρχης, συνεπής στις υποχρεώσεις του, αγαπητός στους συγγενείς και φίλους του, ευθύς και τίμιος χαρακτήρας.

Αγαπούσε πολύ το χωριό του τη Στενή και δεν έχανε ευκαιρία να την επισκέπτεται συχνά και να περνά κάποιες ημέρες ήρεμα και ξεκούραστα, με τη συντροφιά των συγγενών του και των φίλων συμπατριωτών του..

Σιμιτζής Κωνσταντίνος

Κωνσταντίνος Σιμιτζής

Ο Σιμιτζής Κωνσταντίνος (Κωντής), απεβίωσε στις 5-10-1987 και η κηδεία του έγινε στις 6-10-1987 στην Άνω Στενή.

Ήταν 63 ετών.

Ο Κωνσταντίνος Σιμιτζής γεννήθηκε το 1924 και σε πάρα πολύ νεαρή ηλικία,

κατετάγη στην Αστυνομία, απ΄όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1975 και έκτοτε περνούσε τον περισσότερο καιρό στο χωριό του τη Στενή και οι επιλογές των ενασχολήσεών του ήταν τέτοιες, ώστε να έχει άμεση επαφή με τη φύση (περιβόλια κλπ).

Το 1958 παντρεύτηκε με τη Μαρία Γραμματικού από τον Πειραιά και απέκτησανν δύο παιδιά, την Αρετή και τον Αποστόλη.

Όταν απεβίωσε ήταν ήδη παππούς δύο εγγονών.

Σήμερα έχει τέσσερα εγγονάκια που τα αγαπά και τα προστατεύει από εκεί που βρίσκεται

Σιμιτζής Ιωάννης

. Ιωάννης Σιμιτζής

Ο Γιάννης Σιμιτζής γεννήθηκε το 1918. Ήταν γιος του Αποστόλη Σιμιτζή και της Αικατερίνης Μπαρμπούρη. 1939 ή 40παντρεύτηκε με την Ελισσάβετ Μπεληγιάννη που ήταν κόρη του Άγγελου Μπεληγιάννη και της Παρασκευής Τζώλη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Το Δημήτρη, το Θανάση,

τον Αποστόλη και την Παρασκευή.Ο Δημήτρης παντρεύτηκε με την Άννα Μαρία Barria Roϳas από τη Χιλή κι απέκτησε δύο παιδιά.

Ο Θανάσης παντρεύτηκε με την Αικατερίνη Λιαροπούλου και έχουν ένα παιδί

Ο Αποστόλης παντρεύτηκε με τη Σταματική Καλοπίση και η Παρασκευή με τον Δημήτρη Σπυριδόπουλο και απέκτησαν δύο παιδιά

Ο Γιάννης γεννήθηκε, μεγάλωσε και έκανε οικογένεια στη Στενή.

Στις 21-1-2011 απεβίωσε ο Γιάννης Σιμιτζής, σε ηλικία 93 ετών και η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Άνω Στενή

Ήταν υλοτόμος και ρετσινάς Αλλά υπήρξε ένας καινοτόμος και πρωτοποριακός άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα και επεδίωκε πάντα να βελτιώνει τις συνθήκες εργασίας του ώστε να έχει περισσότερη και καλλίτερη παραγωγή. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αντλία ποτίσματος και ο πρώτος; σ΄ολόκληρη την Εύβοια που αγόρασε αλυσοπρίονο. Δύο περιστατικά που αποδεικνύουν το ανήσυχο του χαρακτήρα του και τη θέληση του να καινοτομεί με σκοπό την βελτίωση της παραγωγής αλλά και της ποιότητας ζωής.

Ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, σωστός οικογενειάρχης, κοινωνικός, με ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ και παράλληλα ένα πρόσωπο με μεγάλη εμπειρία, γύρω από τα επαγγέλματα που εξασκούσε, την πολιτική και τη ζωή γενικότερα που πολλοί τον συμβουλευόντουσαν.

Έλαβε μέρος στον Ελληνογερμανικό πόλεμο, υπερασπιζόμενος τα σύνορα της χώρας από τη γραμμή Μεταξά. Ήταν μια σειρά οχυρών στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, που δεν μπόρεσαν ποτέ να περάσουν οι Γερμανοί και αναγκάστηκαν να μπουν από τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα.

Είχε ενεργή συμμετοχή στο ΕΑΜ με πλούσια δράση στην αντίσταση

Φεύγοντας απ΄ τη ζωή ο Γιάννης Σιμιτζής άφησε πίσω του τέσσερα παιδιά πέντε εγγόνια και δύο δισέγγονα από τον εγγονό του Μάριο (γιος του Δημήτρη) και την εγγονή του Έλλη (κόρη της Παρασκευής)

Σιμιτζής Ευθύμιος

Ευθύμιος Σιμιτζής

Στις 7-3-2006 απεβίωσε ο Ευθύμιος Σιμιτζής, σε ηλικία 88 ετών και η κηδεία του .έγινε στη «Φανερωμένη» στη Νέα Αρτάκη

Ο Ευθύμιος Σιμιτζής καταγόταν από την Κάτω Στενή και είχε γεννηθεί το 1918.

Το 1956 παντρεύτηκε με την Ειρήνη από τη Χαλκίδα.

Εργαζόταν στον Ο.Λ.Π. και μετά τη συνταξιοδότησή του διέμενε στη Ν. Αρτάκη.

Όλη του η ζωή ήταν παράδειγμα εντιμότητας, ακεραιότητας και ειλικρίνειας, σε μια εποχή που η τιμιότητα είναι κοινωνικό αίτημα.

Η συνήθειά του να κάνει το καλό και να αποφεύγει το κακό, υπακούοντας στην εσωτερική του φωνή χαρακτήριζε την ηθικότητά του, ενώ η ευλάβεια, η Θεοσέβεια και η ιερή πίστη, με την πιστή εκτέλεση όλων των λατρευτικών και όλων των ηθικών υποχρεώσεων που επιβάλλει η θρησκεία, μας, φανερώνουν το μέγεθος της ευσέβειας και της βαθειάς θρησκευτικότητάς του.

Σ΄ όλη του τη ζωή πρώτο μέλημά του ήταν οι αγαθοεργίες και η βοήθειά του προς τις εκκλησίες.

Σημαντικές ήταν οι προσφορές του προς την εκκλησία της γενέτειράς του Κάτω Στενής, Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, αλλά και στην εκκλησία της Φανερωμένης όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, αλλά επίσης μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του και για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας

Σιμιτζής Απόστολος

Απόστολος Σιμιτζής

Ο Απόστολος Σιμιτζής (Πωλ) γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1952 στην Άνω στενή. Μεγάλωσε στη Στενή με τα αδέλφια του Δημήτρη, Θανάση και Βούλα. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο της Στενής και το Λύκειο Χαλκίδας (άριστος μαθητής).

Στη συνέχεια σπούδασε Ηλεκτρονικός στη Σιβιτανίδειο Σχολή . Εξάσκησε πολλά επαγγέλματα.

Πωλητής Τυπογράφος, Τεχνικός στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.

Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο γραφείο του αδελφού του Θανάση.

Το 1990 παντρεύτηκε τη Ματίνα Καλοπίση από το Παρθένι Αρκαδίας. Και ζούσαν στην Αθήνα (Χολαργός).

Απεβίωσε στις 31-3-2012 σε ηλικία 60 ετών.

Γνώρισα τον Απόστολο το 1986, μέσω ενός φίλου του και γνωστού μου. Όταν τον είδα είπα: «Να ένας αγνός άνθρωπος» Ο Απόστολος εκείνη την εποχή είχε αμφισβητήσει βαθιά τις κοινωνικοπολιτικές του επιλογές και βρισκόταν θα έλεγα σε μια κατάσταση σοβαρού προβληματισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Είχαμε για αρκετούς μήνες φιλική σχέση, βλεπόμασταν καθημερινά και συζητούσαμε για ώρες. Για τη δική μου ζωή ο Απόστολος ήταν «ο καθαρός άνθρωπος» που θα μπορούσα να βασιστώ πάνω του. Παντρευτήκαμε το 1990.

Εκείνη την περίοδο δούλευε ως πωλητής, είχε κάποια προβλήματα με τις δουλειές του, δεν μπορούσε να ενταχθεί μέσα στο σύστημα εύκολα. Ο Απόστολος είχε στην ίδια θέση στην καρδιά του τον πλούσιο και τον φτωχό, τον μορφωμένο και τον αγράμματο, δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους σε αφεντικά κι εργάτες, απομυθοποιούσε το ρόλο του «αφεντικού» έτσι που ερχόταν σ΄αντίθεση μαζί του.

Είχε πάρει απόφαση στη ζωή του να σέβεται τον «άνθρωπο» και οτιδήποτε μικρό ή μικροπρεπές δεν τον αφορούσε.

Είχε πάντα χάρη για όλους και μου έλεγε: «άστο, δεν πειράζει, ξέχασέ το». Όταν ανέβαιναν οι τόνοι μεταξύ μας σε διαφωνία σ΄ ένα λεπτό το είχε ήδη ξεχάσει. Ήταν συναινετικός, με πολύ κατανόηση για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο στο χωριό του τη Στενή, αλλά και στους συγγενείς μου και φίλους, όλους τους γνωστούς μας παντού.

Ήταν άμεσος, επικοινωνιακός, αφοπλιστικός και απλός, πολύ συμπαθής, έμπιστος άνθρωπος με αρχές. Είχε καλό λόγο και ήταν γνώστης πολλών θεμάτων.

Δεν του άρεσαν τα δήθεν και οι δήθεν τύποι. Είχε μεγάλη αγανάκτηση ιδιαίτερα τελευταία για τους πολιτικούς, «Καμόρες» τους αποκαλούσε και λύπη για την κατάσταση της χώρας μας, που δεν έκρυβε.

Μίλησα για εσωτερική αναζήτηση. Δεν γέμιζε το κενό που ένιωθε, ένιωθε και προδομένος από ανθρώπους που υπηρέτησε και συστήματα και ιδέες. Μου έλεγε ότι σε ηλικία 18 ή 19 χρόνων πήρε την απόφαση να απορρίψει το Θεό. Είπε «δεν υπάρχεις». Αυτό του έφερε πόνο στην ψυχή που δεν περνούσε.

Το 1993 αναζήτησα το Θεό με όλη μου την καρδιά για δικούς μου λόγους. Ο Πωλ δεν αντιτάχθηκε σ΄ αυτό. Αντίθετα στράφηκε με μετάνοια στο Θεό και γνώρισε το Χριστό το 1994. Μου έλεγε: «Εγώ Ματίνα όταν θα πάω στον Ουρανό θα καταφιλήσω τα πόδια του Χριστού γιατί θα αισθάνομαι ιδιαίτερα ελεημένος απ΄ Αυτόν, αφού τον αρνήθηκα και με δέχτηκε πάλι».

Και βέβαια όπως και ομολόγησα στην κηδεία, ο Χριστός ήταν ζωντανός στη ζωή του δίνοντάς του αρκετές εμπειρίες της παρουσίας του.

Ο Απόστολος ήταν παιδί! Ένα πραγματικό παιδί! Του άρεσαν οι παρέες με ανθρώπους που αγαπούσε,. Με χωριανούς του όπου λέγονταν αστεία διάφορα και είχε πολύ γέλιο. Τον έτρεφαν αυτές οι σχέσεις. Ο Απόστολος είχε πολύ χιούμορ και δε γινόταν προσβλητικός. Παρατηρούσα πως γνώριζε πολύ καλά τους κώδικες επικοινωνίας με τους ανθρώπους και ήξερε τι θα πει, ως που θα αστειευτεί, πως θα πιέσει και δεν θα παρεξηγηθεί.

Σαν παιδί αντιμετώπιζε και τη μουσική. Είχε έναν μόνιμο καημό να τραγουδάει και όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του μαζί μου, μάθαινε τραγούδια, δοκίμαζε τη φωνή του καθημερινά και με ρωτούσε «πως ήταν»;

Βελτιώθηκε σιγά σιγά έκανε φωνητική σε μουσικό-δάσκαλο στην Αθήνα και βέβαια με μελέτη και τραγούδι στο «μέγαρο μουσικής» της Στενής με τον Δημήτρη Μπεληγιάννη.

Με τη μουσική ασχολήθηκε και στο Δήμο Χολαργού. Λάβαινε μέρος στη χορωδία του Δήμου σε εκδηλώσεις. Από τις επιδόσεις του ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι οι δάσκαλοί του, και τελευταία ο ίδιος ήταν γεμάτος χαρά.

Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2012 μετά μια περίοδο ανεργίας μπόρεσε να κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και αυτό ήταν μια άλλη μεγάλη χαρά.

Ενώ λοιπόν η ζωή μας φαινόταν να είναι σε καλό δρόμο, ο Απόστολος ήθελε να μείνουμε στο χωριό να καλλιεργούμε τις ελιές, να βάλει περιβόλι, ν΄αναζητά κάθε λογής βότανο, χόρτο ή βλαστό στα βουνά και στους κάμπους, ο Απόστολος έφυγε...

Έφυγε ευχαριστημένος ξαφνικά χωρίς να ταλαιπωρηθεί.

Είναι στον Ουρανό μαζί με το Χριστό και μας περιμένει!

Κι εγώ του αφιερώνω αυτό τον στίχο:

«Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες»

Η σύζυγος Ματίνα.

Δυο λόγια αφιερωμένα στον Απόστολο, όπου εκτός των άλλων χαρισμάτων, συνέβαλε στη δημιουργία της μουσικής παρέας, και συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις όπου δώσανε ζωή στο χωριό. Είχε μια ξεχωριστή φωνή που τον έκανε να διακρίνεται. Είχε επίσης οργανωτική ικανότητα, ήταν επιμελής και πείσμων

Ο λόγος του μέτραγε σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα

Ήταν φίλος που μπορούσες να κάνεις παρέα ευχάριστα.

Για σου Απόστολε. Είθε ο Θεός να σε έχει κοντά του.

Δημήτρης Μπεληγιάννης.

Πισινάρας Αντώνιος

Αντώνιος Πισινάρας

Στις 17-8-2000, απεβίωσε ο Αντώνιος Πισινάρας, σε ηλικία 73 ετών και η κηδεία του έγινε στην Κάτω Στενή.

Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στην Αγία Τριάδα και η ταφή έγινε στην Αγία Αικατερίνη.

Ο Αντώνης Πισινάρας ήταν συνταξιούχος αστυνομικός από το 1979 και υπηρέτησε στην Ελληνική

Αστυνομία για 30 χρόνια. (1949-1979).

Το 1959 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Σιμιτζή του Θεοδώρου και απέκτησαν δύο παιδιά. Τη Μαρία, που σήμερα είναι δικηγόρος και την Ρούλα (Θεοδωρούλα), που είναι παντρεμένη με το Θεόδωρο Ματθαίου.

Η ζωή του ήταν ένα διαρκές καθήκον στην υπηρεσία του, όσο ήταν εν ενεργεία και στην οικογένειά του.

Ένας άνθρωπος ήσυχος, μειλίχιος, πράος, ενάρετος, καλοσυνάτος και παράλληλα εργατικός και δραστήριος. Τις σχέσεις του με την κοινωνία τις χαρακτήριζαν η εντιμότητα, η ακεραιότητα και η ειλικρίνεια.

Σήμερα ο Αντώνης απουσιάζει αλλά οι άνθρωποί του δεν τον ξέχασαν και ούτε πρόκειται να σβηστεί από τη μνήμη τους η μορφή του, να χαθεί η ζεστασιά και η αίσθηση προστασίας που τους ενέπνεε η παρουσία του, να πάψει να τους δυναμώνει το χαμόγελό του, που τους έδινε κουράγιο στις δυσκολίες και ανείπωτη αγαλλίαση στις χαρούμενες στιγμές

Πέτρου Χριστίνα

Χριστίνα Πέτρου

Στις 5-4-2011 απεβίωσε η Χριστίνα Πέτρου, σε ηλικία 79 ετών και η νεκρώσιµη ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αµαρουσίου, όπου παραβρέθηκε πλήθος φίλων και συγγενών.

Η Χριστίνα Πέτρου γεννήθηκε το 1932 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν κόρη της Βασιλικής και του Νικολάου Απέργη, ο οποίος είχε το κεντρικό βιβλιοπωλείο στην πλατεία Νέας Φιλαδέλφειας. Η Χριστίνα παντρεύτηκε το 1962 τον Αναστάσιο Πέτρου, που είναι γιος του Πέτρου Πισινάρα και της Θεοδώρας Παλαιολόγου και απέκτησαν δύο παιδιά το Σταύρο και τη Θεοδώρα.

Η Θεοδώρα εργάζεται ως προγραμματίστρια/αναλύτρια στη μηχανογράφηση της ΔΕΗ και έχει και πτυχίο Πολιτισµολόγου από το Πανεπιστήµιο.

Ο Σταύρος είναι πτυχιούχος Δασολόγος του ΑΠΘ, Επιθεωρητής Δασολόγος στη ΔΕΗ παντρεμένος µε την Αργυρώ Κουρµπέτη του Ιωάννη και της Ειρήνης Βλάχου, µε την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Τάσο και το Γιάννη.

Η Χριστίνα Πέτρου ήταν φιλήσυχη, απλή, αξιοπρεπής και έντιµη. Άνθρωπος καλλιεργημένος αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες και τα γράµµατα και κυρίως το θέατρο και τον κινηµατογράφο. Μεγαλωμένη µέσα στο βιβλιοπωλείο του πατέρα της, ήταν λάτρης της κλασικής λογοτεχνίας, της ποίησης και της αρχαίας ιστορίας. Ο τρόπος µε τον οποίο αφηγούταν ένα κλασικό έργο ήταν σχεδόν µαγικός, κάνοντας πολλές φορές αυτούς που την άκουγαν να συγκινηθούν από τη γλαφυρή περιγραφή της.

Θρησκευόµενο πλάσµα αλλά και προοδευτικό απείχε από δεισιδαιµονίες και προλήψεις. Πίστευε στον άνθρωπο και στο δικαίωµά του να επιλέγει.

Αγαπούσε ιδιαίτερα την πατρίδα της και σεβόταν τον ελληνικό πολιτισµό, ενώ όντας πολιτικό ον είχε άποψη και θέση για τα όσα διαδραµατίζονταν στον κόσµο.

Αυτό όµως που κυρίως την χαρακτήριζε ήταν η αγάπη της στην οικογένειά της, η προσφορά της και η αφοσίωσή της σε, αυτήν. Γεννημένη για να είναι μάνα και σύζυγος πρόσφερε απλόχερα σε κάθε µέλος της οικογένειά της, την αγάπη της και τη φροντίδα της. Λάτρεψε τον άνδρα της, το συνεταιράκι της όπως συνήθιζε να λέει, τα παιδιά της (και τα τρία, καθώς δεν ξεχώριζε τη νύφη της), και τα εγγόνια της που κατάφεραν να κλέψουν την καρδιά της από τη πρώτη μέρα που γεννήθηκαν.

Η Χριστίνα Πέτρου υπήρξε ένας ευλογημένος άνθρωπος, γιατί αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι.

Πέτρου Ευαγγελία

Ευαγγελία Πέτρου

Στις 15-1-2003 απεβίωσε η Βαγγελιώ Πέτρου, το γένος Γιαννούκου.

Η Βαγγελιώ γεννήθηκε το 1924 και το 1942, σε ηλικία 18 χρονών παντρεύτηκε με τον Κωνσταντίνο Πέτρου, με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά. Την Παρασκευή, τον Πέτρο και το Δημήτρη.

Η Παρασκευή παντρεύτηκε με το Γιάννη Κυράνα και απέκτησε δύο παιδιά, το Χαράλαμπο που είναι Δάσκαλος και της έχει χαρίσει και ένα δισέγγονο, και τον Κώστα που συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση (Σούπερ Μάρκετ) στην Κάτω Στενή.

Ο Πέτρος παντρεύτηκε με την Χριστίνα Μάρα και απέκτησαν δύο παιδιά. Τον Κώστα που είναι πτυχιούχος Ηλεκτρονικών υπολογιστών και τώρα βρίσκεται στην Αγγλία για μεταπτυχιακά και ειδίκευση και την Ελισάβετ που είναι ψυχολόγος.

Ο Δημήτρης παντρεύτηκε με την Ελένη Χναράκη και έκαναν τρία παιδιά.

Τον Κώστα που είναι Φυσικός, τη Μαρία που είναι συντηρητής έργων τέχνης και την Ευαγγελία που έχει τελειώσει τη σχολή Καλών Τεχνών και σήμερα διδάσκει στο Αμερικανικό Κολέγιο.

Η Βαγγελιώ ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος, αφοσιωμένη και υπάκουη στο σύζυγο της. Μαθημένη στη σκληρή δουλειά, όχι μόνο του σπιτιού αλλά και στο χωράφι, στα μελίσσια, στο κόψιμο των ξύλων στο μάζεμα της ελιάς, στον τρύγο κ.λ.π.

Παρά την σκληρή δουλειά και τις δύσκολες συνθήκες της εποχής, η συμπεριφορά της προς τα παιδιά της, σ' ότι αφορά την αγάπη, τη στοργή αλλά κυρίως την διαπαιδαγώγηση τους ήταν υποδειγματική.

Τα παιδιά της και τα εγγόνια της τη θυμούνται ακόμα και την αγαπούν.

Παπαπέτρου Γεώργιος

Γεώργιος Παπαπέτρου

Ο Γιώργος Παπαπέτρου, απεβίωσε στις 17-11-1997.

Το να είσαι μόνο 55 ετών και να κόβεται το νήμα της ζωής σου, είναι κάτι που κανείς δεν το περιμένει. Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου είναι κάτι το ασυμβίβαστο με την κοινή λογική, πόσο

μάλλον, αν ο άνθρωπος αυτός υπήρξε ένας αδαμάντινος χαρακτήρας, διαποτισμένος βαθειά μέσα του με αρχές και αξίες.

Δούλεψε πολύ, αφοσιώθηκε στην οικογένειά του και είχε έντονο το συναίσθημα της νοσταλγίας για το χωριό του τη Στενή, της αγάπης για τους συμπατριώτες του Στενιώτες αλλά και για τους κατοίκους της δεύτερης πατρίδας του, που ήταν το Μαντούδι, όπου σταδιοδρόμησε και δημιούργησε οικογένεια, με την εκλεκτή της καρδιάς του Ελένη, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, τη Βούλα και την Αλεξάνδρα, που με τη σειρά τους, παντρεύτηκαν και του έκαναν τα πιο σημαντικά δώρα. Τον έκαναν παππού, χαρίζοντάς του εγγονάκια.

Παπαϊωάννου Παναγιούλα

Παναγιούλα Παπαϊωάννου

Στις 30-8-1997, απεβίωσε η Παναγιούλα Παπαϊωάννου, σε ηλικία 89 ετών. Ο σύζυγός της, Γεώργιος Παπαϊωάννου, είχε αποβιώσει 33 χρόνια πριν, σε ηλικία 62 ετών το 1964.

Η Παναγιούλα όλο αυτό το διάστημα είχε αναλάβει και την ευθύνη της φροντίδας για τα παιδιά της, εκτελώντας τους ρόλους του πατέρα και της μητέρας. Όμως με τη βοήθεια και των παιδιών της κατάφερε να τα «φέρει βόλτα» και τα παιδιά της, η Αικατερίνη, ο Νίκος και ο Γιάννης, να προοδεύσουν στους τομείς που δραστηριοποιήθηκαν, κάνοντας τη μητέρα τους περήφανη και ευτυχισμένη. Λίγα χρόνια μετά το θάνατό της ακολούθησε και ο γιος της Νίκος (14-5-2000) καθώς και η σύζυγός του Σούζυ (24-2-1999)

Ο χαρακτήρας της ήταν πράος και σταθερός, οι αντιδράσεις της πλαισιωμένες από χαμόγελο και χιούμορ, οι συμβουλές της σωστές και εύστοχες.

Η υπομονή, η καρτερικότητα και ο διακαής πόθος για την ανατροφή και καλή τύχη των παιδιών της, ήταν τα όπλα που βοήθησαν τα παιδιά της να προοδεύσουν στις δουλειές τους, να αγαπήσουν το χωριό τους και τις παραδόσεις του, να είναι μονιασμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους, έχοντας σαν «σημείο εκκίνησης» το χωριό και τη μάνα, μιας και ο πατέρας είχε αποδημήσει πολύ νωρίτερα.

Παπαϊωάννου Νικόλαος

Νικόλαος Παπαϊωάννου

Ο Νίκος Παπαϊωάννου ήταν γιος Του Γεωργίου Παπαϊωάννου από τη Στενή και της Παναγιούλας Κυράνα από τους Καθενούς.

Ο Νίκος Παπαϊωάννου έφυγε από κοντά μας στις 14-5-2000 σε ηλικία 61 ετών, ακολουθώντας τη σύζυγό του Σούζυ, μετά από 15 περίπου μήνες που είχε κάνει το ταξίδι χωρίς επιστροφή (24-2-1999) σε ηλικία 56 ετών.

Εκεί που πήγε τον περίμενε η μητέρα του Παναγιούλα, που σε ηλικία 89 ετών, πριν σχεδόν τρία χρόνια (30-8-1997), είχε αναχωρήσει από τον κόσμο τούτο και έκανε ήδη συντροφιά στο σύζυγό της Γεώργιο, του οποίου την αγάπη, τη θαλπωρή και την προστασία, την είχε στερηθεί για 33 ολόκληρα χρόνια (είχε αποβιώσει το 1965 σε ηλικία 62 ετών).

Ο Νίκος Παπαϊωάννου, εκτός από τη μόρφωσή του και την επιστημονική του κατάρτιση (πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ), αποδείχθηκε κι ένας ευρηματικός επιχειρηματίας, διαθέτοντας επικοινωνιακή ευελιξία, μια αδιάλειπτη διάθεση για εργασία, ενώ η ανήσυχη ιδιοσυγκρασία του τον παρότρυνε συνεχώς να δημιουργεί και να μεγαλώνει τους ορίζοντες δράσης του.

Γνωστός σαν ιδιοκτήτης τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά και ιδιοκτήτης εργοστασίου υποδημάτων παλαιότερα, αλλά ακόμα πιο γνωστός για τον καλό και προσιτό του χαρακτήρα, τη σεμνότητα και την αγάπη για το χωριό, αλλά και τα εξωραϊστικά έργα με τα οποία καλλώπισε το χωριό του τη Στενή, έκανε όλους τους Στενιώτες να τον αγαπήσουν και να χαίρονται για τις προόδους που έκανε ο Νίκος σε όλους τους τομείς της δραστηριότητάς του.

Αλλά δεν θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς και τη συμπαράσταση και βοήθεια που πρόσφερε στο Νίκο η καλή και υποδειγματική σύζυγός του Σούζυ, που αν και ήταν Αγγλίδα στην καταγωγή, ενστερνίστηκε τον Ελληνικό τρόπο σκέψης, φιλοσοφίας και ζωής και έτσι μεγάλωσε, σπούδασε και καθοδήγησε τα τρία παιδιά της, το Γιώργο, το Φίλιππο και τη Γιούλα και συμπαραστάθηκε στο σύζυγό της, στέκοντας πάντα δίπλα του στις λύπες, στις χαρές και στα προβλήματά του.

Όμως η αναπόφευκτη, η σκληρή, η αδήριτη μοίρα του ανθρώπου είναι αυτή. Με τη διαφορά ότι στην περίπτωση του Νίκου και της Σούζυ Παπαϊωάννου, η μοίρα χτύπησε πολύ πρόωρα.

Παπαϊωάννου Ιωάννης

Ιωάννης Παπαϊωάννου

Στις 7-12-2011 απεβίωσε ο Γιάννης Παπαϊωάννου και η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην Άνω Στενή.

Ο Γιάννης είχε γεννηθεί στη Στενή το 1941 και ήταν γιος του Γεωργίου Παπαϊωάννου και της Παναγιούλας Κυράνα από τους Καθενούς.

Τα αδέλφια του ήταν η Αικατερίνη και ο Νικόλαος, που και οι δύο έχουν αποβιώσει, όπως και οι γονείς του.

Από μικρός εργάστηκε σκληρά και κέρδισε τη μάχη της ζωής. Διακατεχόμενος από όρεξη για δουλειά και διαθέτοντας επιχειρηματικό δαιμόνιο, κατάφερε να ιδρύσει μια σημαντική επιχείρηση υποδηματοποιίας, που δέσποζε στην Ελληνική αγορά ενώ παράλληλα εξήγαγε σημαντικές ποσότητες σε άλλες χώρες.

Ήταν παντρεμένος με την Κωνσταντίνα Καλλαρά από το Ξυλόκαστρο, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τη Γιούλα και το Γιώργο.

Ήταν άνθρωπος εργατικός, έξυπνος, άριστος οικογενειάρχης, φιλικός, πρόσχαρος και αγαπητός από όλους.

Αγαπούσε την ιδιαίτερή του πατρίδα, τη Στενή την οποία επισκεπτόταν συχνά.

Η απουσία του προξένησε πόνο και θλίψη στην οικογένειά του, τους συγγενείς και στους αμέτρητους φίλους του, που τον αγαπούσαν ειλικρινά.

Άνθρωποι σαν το Γιαννάκη – γιατί έτσι τον αποκαλούσαν οι φίλοι και γνωστοί – είναι άξιοι να αγαπηθούν από την κοινωνία, επειδή οι ίδιοι αγαπούν τους ανθρώπους με τρόπο αγνό, άδολο και ειλικρινή

Παλαιολόγου Παρασκευή

Παρασκευή Παλαιολόγου

Στις 18-6-2001, απεβίωσε η Παρασκευή (Βάκια) Παλαιολόγου και η κηδεία της έγινε στις 19-6-2001 στον Ιερό Ναό «Η Κοίμηση της Θεοτόκου» στην Άνω Στενή.

Η Βάκια ήταν 73 ετών, είχε γεννηθεί το 1928.

Πατέρας της ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που είχε αποβιώσει το 1960 περίπου και μητέρα της η Μαρία, που είχε αποβιώσει το 1987.

Δεν παντρεύτηκε και όλη της την αγάπη την πρόσφερε στα αδέλφια της, Σπύρο και Δήμητρα (Τούλα) και στα ανίψια της, Ελένη (κόρη της Τούλας), Μαρία και Ζωή (κόρες του Σπύρου).

Ήταν γυναίκα εργατική και την διέκρινε ο ειλικρινής και ευθύς της χαρακτήρας.

Η απουσία του πατέρα της, που είχε αποδημήσει πριν σαράντα περίπου χρόνια και το ότι δεν παντρεύτηκε, την ανάγκασε να επωμισθεί και το ρόλο του άνδρα, έχοντας να συντηρήσει όχι μόνο τον εαυτό της, αλλά και τη μητέρα της.

Από τότε που ήρθε στη ζωή, μέχρι που έφυγε από κοντά μας, η ζωή της ήταν ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, αλλά και διαφύλαξη της αξιοπρέπειας και της εκτίμησης, κάτι που είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα μόνη μέσα σε μια μικρή κοινωνία.

Παρούσα και σε κάθε μορφής εκδηλώσεις και δρώμενα του χωριού, όχι για να επιδειχθεί, αλλά για να βοηθήσει.

Όπως όλοι γνωρίζουμε ήταν η τακτικότερη και η καλύτερη στο στολισμό του Επιταφίου κάθε χρόνο.

Όπως είπαμε, έχασε τον πατέρα της το 1960 περίπου.

Όμως την τριετία 1985-1987 τα χτυπήματα που δέχτηκε ήταν αλλεπάλληλα.

Το 1985 απεβίωσε η σύζυγος του αδελφού της Σπύρου. Το 1986 απεβίωσε ο σύζυγος της αδελφής της Τούλας και το 1987 έχασε τη μητέρα της.

Όλα αυτά και κάποια προβλήματα υγείας που επακολούθησαν, άρχισαν να την κλονίζουν σιγά-σιγά.

Κι έτσι μας αποχαιρέτησε για πάντα στις 18-6-2001

Παλαιολόγος Νικόλαος

Νικόλαος Παλαιολόγος

 Στις 28-2-2011, απεβίωσε ο γνωστός γιατρός (Μαιευτήρας-Γυναικολόγος),  Νικόλαος Παλαιολόγος και η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Χαλκίδος, με τη συμμετοχή του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος.

Στο τελευταίο αντίο του γιατρού παραβρέθηκαν πολλοί φίλοι και συγγενείς, ο δήμαρχος Χαλκιδέων,

εκπρόσωποι της πολιτικής, φορείς του τόπου σύσσωμη η ιατρική κοινότητα της Χαλκίδος και πάρα πολύς κόσμος.

Γονείς του ήταν ο Σπύρος Παλαιολόγος από τη Στενή και η Αναστασία θεοδωράκη επίσης από τη Στενή.

Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αριστεύοντας και εν συνεχεία, υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό σαν Ανθυπολοχαγός της Δεύτερης μοίρας Ορεινών Καταδρομών. από το 1945 μέχρι το 1949.

Έλαβε την ειδικότητα του Χειρούργου Μαιευτήρα-Γυναικολόγου αριστεύοντας και εργάστηκε σαν Επιμελητής στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Μαιευτηρίου Αλεξάνδρα, δίπλα στον παγκοσμίως γνωστό καθηγητή Νικόλαο Λούρο, ο οποίος, ως αναγνώριση της επιστημονικής του επάρκειας και ευσυνειδησίας, τον πρότεινε για Διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Χαλκίδας το 1960, όπου παρέμεινε ως Διευθυντής μέχρι το 1983.

Ο Νίκος Παλαιολόγος γεννήθηκε το 1923 στη Στενή Ευβοίας.

Εργάστηκε επίσης και στην Κλινική του πρώην Υπουργού Αντώνη Κακαρά και εκλέχτηκε πολλές φορές από τους συναδέλφους του Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ευβοίας, διαρκώς από το 1970 μέχρι το 1984, συμμετείχε δε ως πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ευβοίας, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ορφανοτροφείου Χαλκίδας.

Διατηρούσε ιδιωτική μαιευτική κλινική μαζί με τους γνωστούς γιατρούς- γυναικολόγους, Λεφτάκη και Βάλα.

Το 1962 παντρεύτηκε με τη Ρούλα Γρηγορίου, κόρη γνωστού Δικηγόρου της Τρίπολης. και απέκτησαν δύο παιδιά, το Σπύρο που είναι Οικονομολόγος και την Αναστασία (Νάνσυ), που είναι σύζυγος του Μηχανολόγου-Μηχανικού και προέδρου του Συλλόγου Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ευβοίας Κώστα Λάππα, από την οποία απέκτησε και ένα εγγονάκι τη Σταυρίνα-Μαρία, που αγαπούσε υπερβολικά..

Ήταν αξιοπρεπής, απλός, ειλικρινής, αγαπητός σε όλους, ευγενής, ευπροσήγορος, και άνθρωπος της προσφοράς. Υπήρξε πρώτα γιατρός με υψηλοτάτου επιπέδου κατάρτιση, αλλά και με ευρύτερη μόρφωση, κοινωνικός αγωνιστής, έδινε αξία και σημασία στον κάθε συνάδελφό του και ιδιαίτερα στους υφισταμένους του. Πρόσφερε δε ανιδιοτελώς τις ιατρικές του υπηρεσίες.

Γι αυτό άλλωστε υπήρξε για σειρά ετών διευθυντής του Νοσοκομείου Χαλκίδας και γι αυτό η Ιατρική κοινότητα της Εύβοιας τον τιμούσε, εκλέγοντάς τον στη θέση του προέδρου του συνδικαλιστικού της οργάνου για πάρα πολλά χρόνια και με πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.

Ιδιαιτέρως δε σημαντική ήταν η αγάπη του, η προσφορά και η βοήθεια για την

ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή και τους συμπατριώτες του

ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ

Ηρακλής Παλαιολόγος

Ο Παλαιολόγος Ηρακλής (Τσακλής), απεβίωσε στις 14-5-1985, σε ηλικία 60 επών.

Είχε παντρευτεί την Παρασκευή Σιμιτζή το 1952 και απέκτησαν τρία παιδιά. Τη Βασιλική, το Νίκο

και τη Μαρία.

Η Βασιλική είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά, το Γιώργο και τον Ηρακλή.

Ο Νίκος είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, την Παρασκευή και τον Ηρακλή.

Η Μαρία παντρεμένη επίσης, έχει δύο κόρες, την Παρασκευή και την Παρασκευή.

Ο Ηρακλής (Τσακλής) Παλαιολόγος, ήταν δημόσιος υπάλληλος (ταμειακός) και διέμενε στην Κάτω Στενή.

Εργάστηκε σκληρά για την οικογένειά του και φρόντισε τα παιδιά του, δίνοντάς τους τα εφόδια ώστε να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της ζωής, όχι μόνο σ΄ότι αφορά την οικονομική τους κατάσταση και την κοινωνική τους καταξίωση, αλλά να λειτουργήσουν μέσα σ΄αυτή σαν υγιή κύτταρα.

Αλλά και στην κοινωνική του ζωή, υπήρξε ένας δραστήριος άνθρωπος που ασχολείτο με τα κοινά. Ένα ζωντανό όργανο της τοπικής κοινωνίας, που η δημιουργική παρουσία του μέσα στο χώρο της κοινωνικής δραστηριότητας ήταν εμφανής, βοηθώντας έτσι και υποκινώντας τους νέους, ειδικά προς την κατεύθυνση συλλογικών δραστηριοτήτων και πιο συγκεκριμένα προς την κατεύθυνση του αθλητισμού.

Μεγάλες του αγάπες, εκτός  βέβαια από την οικογένειά του, ήταν η ιδιαιτέρα του πατρίδα και η νεολαία του χωριού.

Παλαιολόγος Ηλίας

Ηλίας Ν. Παλαιολόγος

Την 4η Μαρτίου 2002  έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο εν αποστρατεία Υποστράτηγος Ηλίας Ν. Παλαιολόγος.

Εγκατέλειψε την κοιλάδα της ζωής στεφανωμένος με την ευγνωμοσύνη της Πατρίδος και την εκτίμησιν των συναδέλφων του και όλων όσων εκείνων που από κοντά τον εγνώρισαν είτε εις τα πεδία των μαχών είτε εις τον στίβον του ειρηνικού βίου.

Ο μεταστάς υπήρξεν ένας από τους σεμνούς εκείνους σταυροφόρους του Εθνικού καθήκοντος και συνεδίαζε την λαμπρότητα του ήθους και την ευγένεια της ψυχής

Ήτο οπλισμένος με θαυμαστή σύνεσιν αρετών. Άνθρωπος ευθέως και σταθερού χαρακτήρος

Συνετός, πράος, γλυκύς, μειλίχιος, καλός χριστιανός.

Αγαπητός εις τους συναδέλφους του και στην κοινωνίαν, ήτο πρότυπο σεμνού και γενναίου αξιωματικού.

Προσηλωμένος εις το καθήκον και τα ιδανικά της Πατρίδος.

Άνθρωπος του αγρύπνου χρέους και της ορθίας συνειδήσεως. Αξιωματικός του όπλου του Πεζικού, έλαβε μέρος εις τον πόλεμον του 1940-41 ως διοικητής Λόχου με το 1ον Σύνταγμα Πεζικού εις το Αλβανικόν (Βορειοηπειρωτικόν) Μέτωπον, εναντίον των Ιταλών εισβολέων από 28ης Οκτωβρίου 1940 έως τέλος Απριλίου 1941.

Κατά την Κατοχήν διέφυγεν εις την Αίγυπτον και με τον Ελληνικόν Στρατόν της Μέσης Ανατολής, έλαβε μέρος εις τας μάχας του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, παρά τω πλευρώ των Συμμαχικών δυνάμεων εις την Βόρειον Αφρικήν  και την Ιταλίαν με την III Ορεινήν Ταξιαρχίαν του Ρίμινι.

Για την πολεμικήν του ανδρείαν η Πατρίς τον γέμισε με διακρίσεις και παράσημα.

Αμείφθει με αριστεία ανδρείας και μετάλλια εξαιρέτων πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους ευποιούντας. Αγάπησε το όπλον του Πεζικού, όπου κατείχε διακεκριμένη θέση.

Εις την Σχολήν Πεζικού Χαλκίδος εις την Πτέρυγα Εκπαιδεύσεως και Σπουδών. Διοικητής του Τάγματος Πεζοναυτών. Διοικητής του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τρίπολης. Εις την Διεύθυνσιν Επιστρατεύσεως της 5ης Μεραρχίας (ΑΣΔΕΝ). Εις Την Διεύθυνσιν Ατομικού Πολέμου και τέλος Διοικητής της 1ης Μεραρχίας.

Ο μεταστάς ως καλός οικογενειάρχης, ευτύχισεν εις την ζωήν να καμαρώσει τα τέκνα του αποκατεστημένα και καταξιωμένα, με λαμπρή σταδιοδρομία εις την Ιατρική επιστήμη.

Ο θάνατος του Στρατηγού Ηλία Παλαιολόγου εβύθισεν την οικογένειάν του στο πένθος και προκάλεσε λύπη σε όλους τους φίλους του.

Ο Στρατηγός Παλαιολόγος, ευρισκόμενος ήδη εν Σκηναίς Δικαίων είθε να έχει την αιωνίαν ανάπαυσιν πλησίον των συμμαχητών του, των συναδέλφων του, αφού μάλιστα κατά τον επίγειον βίον του διέθετε ως μέγιστον εφόδιόν του την ευσέβειαν

Αλέκος Α. Φραγγιάς

Παλαιολόγος Δημήτριος

Δημήτριος Παλαιολόγος

Ο Δημήτριος Παλαιολόγος Απεβίωσε στις 12-6-2011 και η κηδεία του τελέστηκε ανήμερα του Αγίου

Πνεύματος, στο νέο κοιμητήριο Χαλκίδας στον Ιερό Ναό της Ανάστασης του Λαζάρου, παρουσία πλήθους συγγενών και φίλων

Ήταν 66 χρονών και ήταν συνταξιούχος Δικαστικός Επιμελητής.

Ήταν γιος του Νικολάου Παλαιολόγου και της Ευαγγελίας. Παπαναστασίου.

Καταγόταν από τη Στενή Ευβοίας και διέμενε στη Χαλκίδα, στην περιοχή Ξηρόβρυση.

Ήταν παντρεμένος με τη Ζωή Κοντογιάννη και είχε δύο παιδιά. Το Νικόλαο που είναι Αστυνομικός και είναι παντρεμένος με την Φανή –Ιωάννα Βέττα και τον Αλέξανδρο.

Τα τελευταία 6 χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά πρόβλημα υγείας. αφού είχε προσβληθεί από εγκεφαλίτιδα, μια σπάνια και χρόνια λοίμωξη των κυττάρων του εγκεφάλου

Όλα αυτά τα χρόνια η οικογένειά του ήταν στο πλευρό του

Γεώργιος Παλαιολόγος (Γιατράκος)

Γεώργιος Παλαιολόγος (Γιατράκος)

Ο Γεώργιος Παλαιολόγος  (Γιατράκος) έφυγε από κοντά μας στις 24-11-1995.

Το αναπάντεχο νέο έφτασε σε μας και αυτόματα δημιουργήθηκε ένα κενό στις καρδιές μας, μια

απορία στο μυαλό μας, ένα πάγωμα σ΄όλο μας το κορμί.

Πέθανε ο Γιατράκος. Απίστευτο, ανήκουστο, άδικο. Ήταν νέος άνθρωπος 55 ετών ο Γιώργος Παλαιολόγος, με δίψα για ζωή, δημιουργία και δράση. Γεμάτος όνειρα ακόμα για τα παιδιά του και το μέλλον τους. Δούλευε και ονειρευόταν ένα καλύτερο αύριο, μια πιο υποφερτή και ανθρώπινη ζωή.

Και εκεί τον σταμάτησε ο Θεός. Πάνω στη δουλειά, στη δημιουργία, στη δράση, στην προσφορά.

Κι όμως είναι σαν να μην έφυγε. Για έναν τόσο νέο άνθρωπο σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις.

Πόσο μάλλον μπορούν να το πιστέψουν Η σύζυγος του Γεωργία, το γένος Παπαπέτρου και οι κόρες του Όλγα και Ελένη, που βιώνουν την απουσία του με αξιοπρέπεια και άπειρο σεβασμό στη μνήμη του.

ΝΤΟΥΡΜΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Αγγελική Ντούρμα

Στις 11-11-2002 απεβίωσε και στις 12-11-2002 έγινε η κηδεία της Αγγελικής (Τούλας) Ντούρμα,

στην Αγία Τριάδα της Κάτω Στενής, σε ηλικία 77 ετών.

Η Αγγελική Ντούρμα που το πατρικό της ήταν Καμαριώτη, γεννήθηκε το 1925. Το 1952 παντρεύτηκε με τον Αθανάσιο Ντούρμα και απέκτησαν πέντε παιδιά. Τη Μαρία, τη Βαγγελιώ, την Παρασκευή, την Κατίνα και τον Ηλία.

Όμως η ζωή δεν ήταν πάντα απλόχερη και ανθόσπαρτη για την Αγγελική Ντούρμα.

Στις 23-11-1977, απεβίωσε ο σύζυγός της, η απώλεια του οποίου είχε σαν αποτέλεσμα, εκτός από τον πόνο που προκαλεί η απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου, να θέσει την αείμνηστο Αγγελική, ενώπιον των ευθυνών της, για την επιβίωση της οικογένειάς της. Και τότε φάνηκαν τα μεγάλα αποθέματα δύναμης που έκρυβε μέσα της.

Παράτησε την κτηνοτροφική ζωή που διήγε και προσποριζόταν όσο ζούσε ο σύζυγός της και άρχισε να δουλεύει στα εργοστάσια. Για λίγο διάστημα (2-3) χρόνια στον ΚΟΥΛΗ και τα υπόλοιπα χρόνια (22-23) στα εκκολαπτήρια ΜΙΜΙΚΟΣ, απ΄όπου συνταξιοδοτήθηκε πρόσφατα και ήταν ήδη συνταξιούχος του ΙΚΑ.

Σ΄αυτό το διάστημα του μοναχικού της αγώνα, ξεδιπλώθηκαν όλα τα χαρίσματα που ήταν προικισμένη. Εκεί φάνηκαν η εργατικότητα, η τιμιότητα, προσωπικότητα και αξιοπρέπειά της.

Στοιχεία που την βοήθησαν να σταθεί αντάξια των περιστάσεων, υποκαθιστώντας ακόμα και το ρόλο του πατέρα, στοχεύοντας στην ε νδυνάμωση της οικογένειας, αυτού του πανάρχαιου, Χριστιανικού και κοινωνικού θεσμού

ΝΤΟΥΡΜΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

Πέτρος Ντούρμας

Ο Πέτρος Ντούρμας γεννήθηκε στη Στενή και ήταν γιος του Αχιλλέα Ντούρμα και της Μαρίας Μπεληγιάννη.

Γεννήθηκε το 1927 στη Στενή και ασχολείτο με την κτηνοτροφία που ήταν το επάγγελμα των γονιών του.

Στην αρχή πηγαινοερχόταν μεταξύ Στενής και Αυλώνας, όπως όλοι οι κτηνοτρόφοι που το χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά και το καλοκαίρι ανέβαιναν στη Στενή.

Μετά τον Πόλεμο του 1940 έμεινε μόνιμα στην Αυλώνα.

Το 1953 παντρεύτηκε την Αφέντρα Καμαριώτη του Σταύρου από τη Στενή.

Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αχιλλέα και το Σταύρο.

Ο Αχιλλέας σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, την Αφέντρα και τον Πέτρο.

Ο Σταύρος σπούδασε Μαθηματικός, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά, τον Πέτρο, τον Κώστα και την Ειρήνη.

Ο Πέτρος Ντούρμας, εκτός από την κτηνοτροφία, ασχολήθηκε και με τη γεωργία συστηματικά, καλλιεργώντας εκτός από τα βασικά είδη (σιτηρά κλπ) με τη δενδροκομία (φιστικιές κ.α) αλλά διατηρούσε και πολλά στρέμματα από αμπελώνες. Είχε εφοδιαστεί με γεωργικά μηχανήματα, είχε κάνει γεωτρήσεις και συνεχώς μεγάλωνε την κτηματική του περιουσία με τη βοήθεια και συμπαράσταση της άξιας συζύγου του Αφέντρας.

Υπήρξε άξιος μαχητής της ζωής, καλός οικογενειάρχης, ήσυχος άνθρωπος, εργατικός και αγαπούσε το χωριό του τη Στενή την οποία επισκεπτόταν συχνά, ενώ είχε μεταλαμπαδεύσει αυτή την αγάπη και στα παιδιά του.

Γι αυτό ο Θεός τον αξίωσε να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή και να καμαρώσει δύο παιδιά και πέντε εγγόνια.

Απεβίωσε στις 15-11-2009 σε ηλικία 82 ετών.

Ντούρμας Νικόλαος

Νικόλαος Ντούρμας

Στις 3-10-2011 έφυγε από κοντά μας ο Νικόλαος Ντούρμας (Καραμπελιάς), σε ηλικία 83 ετών και η κηδεία του έγινε στη Νέα Αρτάκη.

Ο Νικόλαος Ντούρμας γεννήθηκε το 1928 και γονείς του ήταν ο Ηλίας Ντούρμας και η Ευαγγελία Βλάχου.

Το 1956 παντρεύτηκε την Παναγιώτα Ντούρμα που ήταν κόρη του Αντωνίου Ντούρμα και της Αικατερίνης Μαστρογιάννη.

Άσκησε το επάγγελμα του κτηνοτρόφου μέχρι το 1965 περίπου και μετά στράφηκε σε άλλες απασχολήσεις.

Αγόρασε τρακτέρ και ασχολείτο με οργώματα κλπ και μετά από 3-4 χρόνια άνοιξε φούρνο στην Άνω Στενή. Τη δουλειά αυτή την έκανε μέχρι να συνταξιοδοτηθεί.

Ο Νίκος Ντούρμας και η σύζυγός του Παναγιώτα απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ηλία και τον Αντώνη.

Ο Ηλίας είναι παντρεμένος με τη Φωτεινή Καραϊσκου από την Μενδενίτσα Λαμίας και έχει τρία παιδιά. Το Νίκο που τελείωσε τη Νομική Αθηνών, το Γιώργο που τελείωσε την Στρατιωτική οδοντιατρική και την Παναγιώτα που τελείωσε τη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης.

Ο Αντώνης παντρεύτηκε με τη Ρίκη Λέκκα από τη Στεφανιά Σπάρτης και έχει δύο παιδιά. Την Παναγιώτα και το Νίκο.

Τα πέντε εγγόνια του Νίκου Ντούρμα υπεραγαπούσαν τον παππού τους και όταν απεβίωσε κάθισαν όλα μαζί και ετοίμασαν ένα συγκινητικό επικήδειο για τον αγαπημένο τους παππού που τον εκφώνησε η εγγονή του Παναγιώτα, κόρη του Ηλία.

Ο Νίκος Ντούρμας υπήρξε άριστος οικογενειάρχης, εργατικός, έντιμος ειλικρινής και κοινωνικός.

Απέφευγε να δημιουργεί εντάσεις με τους συγχωριανούς του και ήταν πάντα διαλλακτικός, ήρεμος και καλοπροαίρετος.

Λόγω της φύσεως της δουλειάς του ερχόταν σε επαφή με πολύ κόσμο και πάντα είχε να ανταλλάξει μαζί τους έναν καλό λόγο ή ένα αστείο και επειδή με το επαγγελματικό του αυτοκίνητο γυρνούσε και στα χωριά της περιοχής για να πουλήσει τα αρτοσκευάσματά που έφτιαχνε στο φούρνο του, ήταν γνωστός και στην ευρύτερη περιοχή.

Η αθρόα όμως προσέλευση του κόσμου κατά την ημέρα της κηδείας του, που ήταν πολύ μεγάλη, απέδειξε ότι δεν ήταν μόνο γνωστός αλλά κυρίως αγαπητός, γι αυτό εκατοντάδες συγγενείς και φίλοι του τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία.

Ντούρμας Αχιλλέας και Μαρία

Αχιλλέας και Μαρία Ντούρμα

Ο Αχιλλέας Ντούρμας, απεβίωσε το Μάρτιο του 1967. Πέντε χρόνια πριν, το Σεπτέμβριο του 1962,

είχε αποβιώσει η σύζυγος του Μαρία.

Ο Αχιλλέας και η Μαρία είναι από τη Στενή και το 1950 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αυλώνα.

Η Μαρία είναι το γένος Μπεληγιάννη (η Μαγιώ του Κούτσουνου).

Απέκτησαν πέντε γιους. Τον Πέτρο, το Νίκο, το Βασίλη, τον Άγγελο και τον Παναγιώτη, οι οποίοι με τη σειρά τους, τους χάρισαν εννέα εγγόνια, από δύο ο Πέτρος, ο Νίκος, ο Άγγελος και ο Παναγιώτης και ένα ο Βασίλης.

Ο Πέτρος, ο Νίκος και ο Βασίλης ασχολήθηκαν με την γεωργία και την κτηνοτροφία, στην Αυλώνα, ενώ ο Άγγελος και ο Παναγιώτης εντάχθηκαν στο Αστυνομικό σώμα και σήμερα είναι συνταξιούχοι Αξιωματικοί της Αστυνομίας.

Εκτός από τον Άγγελο που διαμένει στην Αθήνα, οι υπόλοιποι τέσσερις διαμένουν στην Αυλώνα.

Ο Αχιλλέας Ντούρμας, κτηνοτρόφος στο επάγγελμα, είχε μοιράσει τη ζωή του και τη ζωή της οικογενείας του μεταξύ Στενής και Αυλώνα, όπου κατέβαινε το χειμώνα, όπως έκαναν οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι που κατέβαιναν στα χειμαδιά.

Ο Αχιλλέας και η Μαρία Ντούρμα υπήρξαν υπόδειγμα γονέων, φροντίζοντας για τη συντήρηση και τη σωστή διοίκηση της οικογένειας, προσφέροντας στοργή και αγωγή στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να εισπράξουν σεβασμό και αγάπη από τους γιους και τα εγγόνια τους.

Ο Αχιλλέας υπήρξε άνθρωπος κοινωνικός και ενέπνεε σεβασμό και εκτίμηση στους συγχωριανούς του και όχι μόνο στη Στενή που ήταν ο τόπος καταγωγής του αλλά και στη δεύτερη πατρίδα του την Αυλώνα, γιατί διέθεταν, αυτός και η σύζυγος του υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά.

Ντούρμας Απόστολος και Παρασκευή

Απόστολος και Παρασκευή Ντούρμα

Συγκλονίστηκε η κοινωνία της Στενής και της γύρω περιοχής, από το θάνατο του Απόστολου και της Παρασκευής Ντούρμα, ύστερα από τροχαίο δυστύχημα που έλαβε χώρα στην Κάτω Στενή στη θέση «Αλώνια».

Το δυστύχημα συνέβη την Τετάρτη 18-5-2011, στις 7-7.30 π.μ.

Η Παρασκευή εξέπνευσε στο σημείο του δυστυχήματος, ενώ ο Απόστολος εξέπνευσε ύστερα από

λίγες ώρες στο νοσοκομείο Χαλκίδος όπου είχε μεταφερθεί.

Η κηδεία τους έγινε στις 19-5-2011 στον Ιερό Ναό «Κοίμηση της Θεοτόκου» στην Άνω Στενή και στην τελευταία τους κατοικία τους συνόδευσαν συγγενείς και φίλοι αλλά και πλήθος κόσμου από τη Στενή και τη γύρω περιοχή.

Ο Απόστολος Ντούρμας (Νταλαρούμης) ήταν 82 ετών. Είχε γεννηθεί το 1929.

Η Παρασκευή Ντούρμα (Μπέτσινα) ήταν 80 ετών. Είχε γεννηθεί το 1931.

Παντρεύτηκαν το 1951 και απέκτησαν δύο παιδιά. Τη Δήμητρα (Τούλα) και το Γιάννη.

Ο Αποστόλης εργάστηκε σαν ρητινοσυλλέκτης και αργότερα έγινε αγροφύλακας, όπου παρέμεινε για δώδεκα χρόνια. Στη συνέχεια εργάστηκε στην εταιρεία «Δάρινγκ» και συνταξιοδοτήθηκε από το Ι.Κ.Α.

Σαν συνταξιούχος, έφτιαξε ένα στάβλο στη θέση «Αλώνια» στην Κάτω Στενή και μαζί με τη γυναίκα του, ασχολήθηκαν με την εκτροφή αμνοεριφίων και πουλερικών, ενώ παράλληλα καλλιεργούσαν και περιβολικά. Και εκεί αφιέρωσαν το υπόλοιπο της ζωής τους πηγαίνοντας καθημερινά να επιδοθούν στην αγαπημένη τους εργασία.

Τα τελευταία χρόνια, κάθε χειμώνα πήγαιναν στο Αγρίνιο, όπου ζουν τα παιδιά τους και τα καλοκαίρια γυρνούσαν στη Στενή.

Η κόρη του Δήμητρα (Τούλα) είναι παντρεμένη με το Δημήτρη Αράχωβα και έχει τέσσερα παιδιά. Την Αγγελική που είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά, το Νίκο που είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, τον Αποστόλη που είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά και το Θωμά.

Ο γιος του Γιάννης είναι παντρεμένος με την Ελένη Ανατσούτσουλα και έχει τέσσερα παιδιά. Τον Αποστόλη, την Παρασκευή, το Δημήτρη και το Γιώργο.

Ο Αποστόλης και η Παρασκευή ήταν ένα ανδρόγυνο πολύ αγαπημένο. Στήριζε ο ένας τον άλλον σε κάθε δύσκολη στιγμή κι ήταν πάντα μαζί στη δουλειά, στη διασκέδαση, στις κοινωνικές υποχρεώσεις.

Χαρακτηριστική ήταν η φράση που επανειλημμένα έλεγε η Παρασκευή. «Εμείς με τον Αποστόλη θα φύγουμε μαζί γιατί αν φύγει ο ένας, τότε ο άλλος δεν θα αντέξει μόνος του».

Λες κι ο Θεός το ήξερε αυτό και τους πήρε και τους δύο μαζί.

Μπορεί το νήμα της ζωής τους να κόπηκε απότομα, όμως ευτύχισαν να ζήσουν και να καμαρώσουν δύο

Ντούρμας Αναστάσιος

Αναστάσιος Ντούρμας

Στις 30-1-2006 απεβίωσε ο Αναστάσιος Ντούρμας (Τζάβας), σε ηλικία 69 ετών και η κηδεία του έγινε στην Άνω Στενή.

Ο Τάσος Ντούρμας ήταν παντρεμένος με την Αγγελική Σιδερογιάννη από τις Στρόπωνες και είχαν

αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Το Σταύρο, τη Βασιλική, τη Βαγγελιώ και το Γιάννη.

Το επάγγελμά του ήταν οικοδόμος.

Ήταν άνθρωπος κοινωνικός, ευχάριστος, δυναμικός, γλεντζές και κυρίως ευγενικός και ευσεβής.

Τακτικός επισκέπτης και ευλαβικός προσκυνητής στα εξωκλήσια της περιοχής, λόγω του βαθειά θρησκευόμενου χαρακτήρα του, που δεν περιοριζόταν μόνο στην παρουσία του στις εκκλησίες, αλλά και στις κατ΄ επανάληψη έμπρακτες προσφορές του, όπως π.χ η κατασκευή της γέφυρας της Αγίας Κυριακής, που ήταν δική του προσφορά.

Ήταν υποδειγματικός οικογενειάρχης και πατέρας. Μεγάλωσε τα παιδιά του με αγάπη, ενδιαφέρον και λεπτότητα συμπεριφοράς και είχε την τύχη να τα καμαρώσει οικογενειάρχες και ευυπόληπτους πολίτες, να χαρεί με τα εγγονάκια του και να αισθανθεί ότι ο σκοπός για τον οποίο ήρθε στη ζωή εκπληρώθηκε.

Έφυγε λοιπόν ο Τάσος Ντούρμας από κοντά μας.

Ίσως λίγο νωρίτερα από ότι θα έπρεπε, αλλά έχοντας τελειώσει την αποστολή του στη γη.

Ντούρμας Αθανάσιος

Αθανάσιος Ντούρμας

Ο Ντούρμας Αθανάσιος, απεβίωσε στις 7 Αυγούστου 2001, σε ηλικία 87 ετών και η κηδεία του έγινε στην Άνω Στενή, στον Ιερό Ναό «Η Κοίμηση της Θεοτόκου».

Είχε γεννηθεί την 1-7-1914 και παντρεύτηκε το 1939, με την Βενετσιάνα Παλαιολόγου (Τσάνα), με

την οποία απέκτησε δύο παιδιά, το Σπύρο και το Γιώργο, ενώ έχει και έναν εγγονό, το Θανάση, που είναι γιος του Γιώργου.

Η Ζωή του ήταν ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση και διασφάλιση των παιδιών του.

-Κουράστηκε πολύ, δούλεψε σε πολλές δουλειές, στη Μυτιλήνη, στη Λάρυμνα, στο Μαντούδι (ρετσίνια), στη ΜΟΜΑ, στον Τσαούσογλου και αλλού. Από την εταιρεία Τσαούσογλου συνταξιοδοτήθηκε.

Αλλά και μετά τη δουλειά, όταν όλοι οι άλλοι πήγαιναν να ξεκουραστούν, αυτός καθόταν στο μαγαζί που είχε (γνωστό σαν του Χορμόβα το καφενείο) και εξυπηρετούσε τους πελάτες το χειμώνα, προσφέροντας κονιάκ, ούζο κλπ και φτιάχνοντας καφέδες στη χόβολη, τσάι, χαμομήλι, φασκόμηλο, που το απολάμβαναν  γύρω από την αναμμένη ξυλόσομπα που σκορπούσε τη γλυκιά της θαλπωρή.

Τα καλοκαίρια, κάτω από την κληματαριά, πρόσφερε αναψυκτικά και «υποβρύχια», λουκούμια κλπ, συνοδευόμενα από το κρύο νερό απ΄τη βρύση «Μεσοχώρι».

Αλλά και στις γιορτές και στις «καλές μέρες» γενικά, όλοι στο μπαρμπαθανάση έτρεχαν, να τους καλλωπίσει στο κουρείο που διέθετε σε μια γωνιά του καφενείου.

Ο Θανάσης Ντούρμας έφυγε από κοντά μας. αφήνοντας στη μνήμη μας έναν άνθρωπο τίμιο, εργατικό, ήσυχο, πράο, φιλότιμο, οικογενειάρχη.

Ντουμάνη Σοφία

Σοφία Ντουμάνη

Στις 12-5-1991, σε ηλικία 90 ετών απεβίωσε η Σοφία Ντουμάνη. Η Σοφία καταγόταν από τη Στενή και ήταν κόρη του Κώστα και της Ελένης Τζίνη. Γεννήθηκε το 1901 και το 1931παντρεύτηκε με τον

Κωνσταντίνο Ντουμάνη (Κατσαμπέκη)

Απέκτησαν τρία παιδιά, το Θανάση, την Ελένη και τον Παναγιώτη και τέσσερα εγγόνια.

Η Σοφία ήταν μια γυναίκα εργατική, ακούραστη και εκτός από την ευθύνη του σπιτιού, την περιποίηση και φροντίδα για τον άντρα της και την ανατροφή και μεγάλωμα των παιδιών της, ασχολήθηκε πολύ και με τις εξωτερικές εργασίες, όπως η συγκέντρωση φυλλοχώματος, οι γεωργικές εργασίες, η ενασχόλησή της με την κτηνοτροφία και οπουδήποτε αλλού υπήρχε ανάγκη να τρέξει και να βοηθήσει τον άντρα της ή τα παιδιά της.

Το μεγαλύτεροι μέρος της ζωής της, μαζί με τον σύζυγό της το πέρασε στον Πύργο (Σκουντέρη), όπου σχεδόν έμενε μονίμως και εκεί περιποιόταν τα ζώα της και είχε κοντά και τα χωράφια της.

Ήταν μια απλή γυναίκα που απέφευγε τις προστριβές με τους γείτονες και τον υπόλοιπο κόσμο, καλοπροαίρετη, φιλότιμη και φιλική με τους ανθρώπους, που δούλεψε πολύ στη ζωή της για να βοηθήσει την οικογένειά της και να προσφέρει στα παιδιά της καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Ντουμάνης Χρίστος

Χρίστος Ντουμάνης

Ο Χρίστος Ντουμάνης (Φάντροκ), έφυγε από κοντά μας, ύστερα από εννιά χρόνια μάχης με την επάρατη νόσο.

Πολέμησε ως το τέλος, με όπλα του, τη σθεναρή επιμονή, την ιώβειο υπομονή, το υπεράνθρωπο θάρρος, τη σιδερένια αυτοπεποίθηση, αλλά και την αισιοδοξία του για την επιτυχή έκβαση του αποτελέσματος, που ήταν τόσο διάχυτη, ώστε έδινε κουράγιο και στην οικογένειά του, τους συγγενείς και τους φίλους του.

Πολέμησε, αντιστάθηκε και τελικά υπέκυψε στο μοιραίο, αλλά δεν ηττήθηκε.

Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, αφήνοντας και σε μας το συναίσθημα, ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του προικισμένος με ικανές, σημαντικές, πνευματικές και ηθικές δυνάμεις, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει σε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της ζωής του.

Ποδοσφαιριστής και προπονητής επιτυχημένος σε πολλές ομάδες, άφησε τη σφραγίδα του, απ΄όπου κι αν πέρασε.

Ήταν ένας άνθρωπος που τον χαρακτήριζε η καλοσύνη, η ευπρέπεια, η αίσθηση του καθήκοντος, η συνέπεια και η σεμνότητα. Γι αυτό άλλωστε έδειξε γενναιότητα και μέχρι τις τελευταίες του στιγμές γιατί οι πραγματικά γενναίοι είναι σεμνοί.

Απεβίωσε στις 9-6-1996 σε ηλικία 53 ετών και η κηδεία του έγινε στις 10-6-1996 στον Άγιο Ιωάννη στη Χαλκίδα.

Εκατοντάδες οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συμπατριώτες απ΄ τη Στενή και εκπρόσωποι αθλητικών σωματείων συνόδεψαν το Χρίστο στην τελευταία του κατοικία, ενώ δεκάδες στεφάνια έδειχναν την αγάπη και την εκτίμηση στο πρόσωπό του.

Ο Χρίστος Ντουμάνης ήταν παντρεμένος με την Αναστασία Ντούρμα και είχε δύο κόρες, τη Μαρία και τη Ρούλα.