Γράφει ο Αντώνης Αντωνίου
Τους τρεις μήνες του καλοκαιριού που τα Σχολεία ήταν κλειστά, οι μαθητές καταπιάνονταν με δουλειές που τους ανέθετε η οικογένεια. Κύρια εργασία τους ήταν τα οικόσιτα ζώα, όπως γίδες, προβατίνες, γαϊδούρια, άλογα, φοράδες, βόδια και αγελάδες. Το καλοκαίρι, πήγαιναν τα γιδοπρόβατα και τα γελάδια για βοσκή στις καλαμιές που είχαν μείνει από το θερισμό. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, η βοσκή ήταν αρκετά πλούσια, όμως τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο ήταν λειψή στα εξωχώραφα. Τον χειμώνα τα έβοσκαν στα δικά τους κτήματα και τα τάιζαν με σανό, βίκο, κριθάρι, βρωμάρι, άχυρο και καρπούς, όπως κουκιά, ρεβίθια και καλαμπόκι.
Καθημερινή τους ασχολία ήταν να λύσουν τα ζώα από το στάβλο και να τα ποτίσουν στη Βρύση, στο Πηγάδι ή στο ποτάμι. Η δουλειά αυτή δεν ήταν εύκολη και χρειαζόταν ικανότητα, δύναμη και προσοχή. Τα ζώα δεν χόρταιναν και τα παιδιά φρόντιζαν να βρουν τόπους κατάλληλους για να βοσκήσουν τα κοπάδια. Συνήθως τα παιδιά σχημάτιζαν παρέες – αγόρια και κορίτσια – όταν πήγαιναν για βοσκή κι έσμιγαν τα ζώα τους σε κοπαδάκια και Βουκολιό. Πολλές φορές, οι μαθητές του δημοτικού μελετούσαν κατά τη διάρκεια της βοσκής ή – αν ήταν κορίτσια – έφερναν τα κεντήματά τους ή τη ρόκα τους κι έτσι εκμεταλλεύονταν τον όποιο λίγο ελεύθερο χρόνο. Σκορπίζονταν σε διάφορα σημεία, ανά ένα παιδί, για να περιορίζουν τα ζώα από φυγή και ζημιές. Οι φωνές αντιλαλούσαν σε πλαγιές και ρεματιές, συχνά από τραγούδια ή τροπάρια των αγοριών. Ο τόπος ήταν καλλιεργήσιμος για σιτηρά και άλλα ψυχανθή, αν και υπήρχαν ελάχιστα δέντρα. Οι περιοχές, στις οποίες σήμερα επικρατούν τα ελαιόδεντρα, εκείνη την εποχή ήταν βοσκοτόπια, γιατί πλεόναζαν τα οικόσιτα ζώα. Στο χωριό επέστρεφαν το βράδυ. Με τη δύση του ηλίου έφερναν τα ζώα στα σπίτια τους. Άλλα έμπαιναν στο χωριό από το δρόμο του Ανεμόμυλου, άλλα από τον Κάμπο, άλλα από τη Βρύση Κανάλη, άλλα από το Σταυρό, άλλα από τη Βαθιά-λάκα, άλλα από τη Ψηλή Ελιά και Κόκκινα, άλλα από τη Φραγκαλίνα, άλλα από τη Μπλαμάτση κι άλλα από τον Κατακλιδάρη. Με επίκεντρο το χωριό, υπήρχαν ακτινοειδείς αγροτόδρομοι. Πολλές φορές τα σταματούσανε στις εισόδους του Χωριού για να μην συναντηθούν όλα μαζί και συνωστιστούν
Τους τρεις μήνες του καλοκαιριού που τα Σχολεία ήταν κλειστά, οι μαθητές καταπιάνονταν με δουλειές που τους ανέθετε η οικογένεια. Κύρια εργασία τους ήταν τα οικόσιτα ζώα, όπως γίδες, προβατίνες, γαϊδούρια, άλογα, φοράδες, βόδια και αγελάδες. Το καλοκαίρι, πήγαιναν τα γιδοπρόβατα και τα γελάδια για βοσκή στις καλαμιές που είχαν μείνει από το θερισμό. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, η βοσκή ήταν αρκετά πλούσια, όμως τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο ήταν λειψή στα εξωχώραφα. Τον χειμώνα τα έβοσκαν στα δικά τους κτήματα και τα τάιζαν με σανό, βίκο, κριθάρι, βρωμάρι, άχυρο και καρπούς, όπως κουκιά, ρεβίθια και καλαμπόκι.
Καθημερινή τους ασχολία ήταν να λύσουν τα ζώα από το στάβλο και να τα ποτίσουν στη Βρύση, στο Πηγάδι ή στο ποτάμι. Η δουλειά αυτή δεν ήταν εύκολη και χρειαζόταν ικανότητα, δύναμη και προσοχή. Τα ζώα δεν χόρταιναν και τα παιδιά φρόντιζαν να βρουν τόπους κατάλληλους για να βοσκήσουν τα κοπάδια. Συνήθως τα παιδιά σχημάτιζαν παρέες – αγόρια και κορίτσια – όταν πήγαιναν για βοσκή κι έσμιγαν τα ζώα τους σε κοπαδάκια και Βουκολιό. Πολλές φορές, οι μαθητές του δημοτικού μελετούσαν κατά τη διάρκεια της βοσκής ή – αν ήταν κορίτσια – έφερναν τα κεντήματά τους ή τη ρόκα τους κι έτσι εκμεταλλεύονταν τον όποιο λίγο ελεύθερο χρόνο. Σκορπίζονταν σε διάφορα σημεία, ανά ένα παιδί, για να περιορίζουν τα ζώα από φυγή και ζημιές. Οι φωνές αντιλαλούσαν σε πλαγιές και ρεματιές, συχνά από τραγούδια ή τροπάρια των αγοριών. Ο τόπος ήταν καλλιεργήσιμος για σιτηρά και άλλα ψυχανθή, αν και υπήρχαν ελάχιστα δέντρα. Οι περιοχές, στις οποίες σήμερα επικρατούν τα ελαιόδεντρα, εκείνη την εποχή ήταν βοσκοτόπια, γιατί πλεόναζαν τα οικόσιτα ζώα. Στο χωριό επέστρεφαν το βράδυ. Με τη δύση του ηλίου έφερναν τα ζώα στα σπίτια τους. Άλλα έμπαιναν στο χωριό από το δρόμο του Ανεμόμυλου, άλλα από τον Κάμπο, άλλα από τη Βρύση Κανάλη, άλλα από το Σταυρό, άλλα από τη Βαθιά-λάκα, άλλα από τη Ψηλή Ελιά και Κόκκινα, άλλα από τη Φραγκαλίνα, άλλα από τη Μπλαμάτση κι άλλα από τον Κατακλιδάρη. Με επίκεντρο το χωριό, υπήρχαν ακτινοειδείς αγροτόδρομοι. Πολλές φορές τα σταματούσανε στις εισόδους του Χωριού για να μην συναντηθούν όλα μαζί και συνωστιστούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.