ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Κωνσταντίνος Βασιλείου

Ο Κωνσταντίνος Βασιλείου γεννήθηκε στη Στενή στις 18-8-1945.

Ζούσε στη Χαλκίδα και ασκούσε το επάγγελμα του αυτοκινητιστή. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Βασιλείου και απέκτησαν πέντε παιδιά. Την Παρασκευή, τη Βασιλική, την Ειρήνη, το Χαράλαμπο και τη Νικολέτα.

Από το γάμο της Παρασκευής με τον Αναστάσιο Καραγιάννη είχαν την εγγονούλα τους την Ελένη.

Ήταν πολύ καλός σύζυγος και πατέρας. Αγαπούσε πολύ το χωριό του και το επισκεπτόταν συχνά. Στο χωριό όλοι τον γνώριζαν με το παρατσούκλι που είχε από μικρός «Σουλεϊμάν».

Απεβίωσε στις 28-1-2003 σε ηλικία 57 ετών, στο Νοσοκομείο της Χαλκίδος, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν τα τελευταία πέντε χρόνια και γέμισε με θλίψη και πόνο την οικογένειά του με τον πρόωρο χαμό του.

Αθανάσιος Βασιλείου

Στις 30-9-2010 απεβίωσε ο Βασιλείου Αθανάσιος σε ηλικία 93 ετών και η κηδεία του έγινε στον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου» στη Άνω Στενή

Ο Θανάσης Βασιλείου γεννήθηκε το 1918

Σπούδασε στο Πολυτεχνείο και έγινε Πολιτικός Μηχανικός.

Το 1952 παντρεύτηκε με την Ηλέκτρα Ναθαναήλ, κόρη δασκάλου.

Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Ευσταθία (Έτα), την Ευαγγελία (Λία) το Βασίλη και το Δημήτρη..

Τα παιδιά του Θανάση Βασιλείου, πέρα από την ικανοποίηση που του πρόσφεραν με την επαγγελματική και κοινωνική τους ανέλιξη, του έδωσαν και τη χαρά να καμαρώσει έξι εγγονάκια. δύο αγοράκια και τέσσερα κοριτσάκια

Υπήρξε επιτυχημένος ως επαγγελματίας δραστήριος ως άνθρωπος και πρωτοπόρος σε ότι αφορά τις ιδέες αλλά και στις επαγγελματικές του επιλογές.

Άριστος οικογενειάρχης, προσιτός, φιλικός. συμπαθής, αγαπητός.

Αγαπούσε υπερβολικά την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Στενή και δεν έχανε ευκαιρία να τρέχει και να πρωτοστατεί σε κάθε γεγονός που διαδραματιζόταν στο χωριό, πρόθυμος να βοηθήσει οικονομικά αλλά και χρησιμοποιώντας τις επαγγελματικές του γνώσεις

Ενώ οι οικονομικές του δυνατότητες του επέτρεπαν να γυρίσει όλο τον κόσμο, αυτός όταν είχε ελεύθερο χρόνο βρισκόταν στη Στενή. Γιορτές, Καλοκαίρι, Σαββατοκύριακα και όχι μόνο, που τον έβρισκες, που τον έχανες, στη Στενή, μαζί με τους φίλους συμπατριώτες του, στο καφενείο για το τάβλι, την ξερή, την κολιτσίνα. Αυτές ήταν οι διακοπές του, μια συνεχής απότιση φόρου τιμής στο χωριό που τον γέννησε, που τον μεγάλωσε, που τον αγάπησε.

Και η τελευταία του επιθυμία ήταν η κηδεία του να γίνει στη Στενή.