Ο ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ
«Τώρα κι αν τα μεσάνυχτα πάνε στο μύλο τα ξωτικά κι οι
νεράιδες, ποιόνε να βρούνε και ποιος να τις δει;»…
Το χειμώνα πολλοί μύλοι που δεν είχε δίπλα την κατοικία του
ο μυλωνάς ερήμωναν τα βράδια μιας και οι ιδιοκτήτες πήγαιναν σπίτι τους στο
χωριό, οπότε στη φαντασία των κατοίκων γινόταν τόπος κατοικίας για τους
καλικαντζάρους ή τις νεράιδες.
Όποιος πιει και ξεδιψάσει
απ’ της νύμφης το νερό
λύπη δεν τον ξαναγγίζει
στη ζωή ποτέ ξανά
Όποιος αν την κρυφακούσει
γίνεται ξανά παιδί
Όποιος ξόρκια αν της κλέψει
γίνεται ο πιο σοφός
Όπως κι αν την ονομάσεις
είναι η καλή κυρά
Η νεράιδα που δεν πήρα
το μαντήλι μια φορά
Ήθελα να με αγαπήσει
και μου πήρε τη λαλιά
Πανάρχαιες δοξασίες από την εποχή των μύθων. Πράγματι
πίστευαν ότι όποιος ξεδιψάσει από τις πηγές που κατοικούν οι νύμφες δεν τον
αγγίζει ποτέ ξανά η λύπη. Όποιος μάθει τα μυστικά από τις καλές κυράδες γίνεται
πάλι παιδί. Όποιος κλέψει τα ξόρκια από τις νεράιδες γίνεται σοφός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.