Άνω Στενή

Άνω Στενή

«ΠΑΝΕΥΒΟΙΚΟΝ ΒΗΜΑ» 18 Ιουλίου 1959

Του Γιάννη Αναστασόπουλου

Αφού λοιπόν χαρούμε την υποβλητική ζωγραφιά του τοπίου με το καστανοδάσος της «Κερασιάς» κατηφορίζουμε τη ρεματιά  και περνάμε στην αντικρινή πλαγιά.

Κι εδώ ένας ακόμα φιλοπρόοδος συντοπίτης, ο δικηγόρος Οδυσσέας Παλαιολόγος, έχει χτίσει μια μεγάλη κρυοπηγή και σχεδιάζει να στήσει κι αυτός τραπέζια και καθίσματα για τους ξένους επισκέπτες.

Το μέρος εδώ είναι ότι πρέπει για γλέντια. Οι μουργιές και τα πλατάνια, ντύνουν την απλωσιά μ΄ένα δροσερό ίσκιο τόσο παχύ που ο ήλιος δεν αγγίζει τη γη. Σκόρπιες ένα γύρω οι πικροδάφνες, τα ρύκια, η αγριορίγανη, σμίγουν την ανάσα τους με τις αλιφασκιές και συντροφικά μυρώνουν τον αγέρα.

Εδώ τελειώνουμε τον περίπατό μας, δίχως όμως και να τελειώνουν οι ομορφιές του δροσερού και φιλόξενου αυτού χωριού.

Ξαναπερνώντας το γεφυράκι, αντικρίζουμε δεξιά μας το Γυμνάσιον Στενής. Διευθύνεται από έναν καλό και ευσυνείδητον επιστήμονα, τον καθηγητήν κ. Έμμ. Παπασταματίου, ο οποίος μέσα στις προσπάθειές του έχει και την προαγωγήν του από διτάξιον εις τριτάξιον.

Η Άνω Στενή εκτός από τις πλούσιες φυσικές ομορφιές της έχει να καμαρώνει και για τα παιδιά της. Είναι το μόνο χωριό – ανάλογα με τον πληθυσμό της – που αριθμεί τους περισσότερους επιστήμονες και στρατιωτικούς. Ανάμεσα στους τελευταίους ξεχωρίζει ο Στρατηγός κ Γερακίνης. Όλοι αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να την προβάλουν και να την αξιοποιήσουν.

Ένας τους – γιατί δεν μας παίρνει ο χρόνος ν΄αναφέρουμε όλους – ο εξαίρετος γιατρός κ. Βασ. Καρλατήρας άρχισε την ανέγερση μιας μοντέρνας βίλας-ξενοδοχείον σε μια μαγευτική τοποθεσία, συμβάλλοντας έτσι αποτελεσματικά στον τουριστικό τομέα της.

Μάρμαρα, κρύσταλλα, μωσαϊκά, χρώματα, νερό άφθονο, άνεση, ολόπλευρη θέα της εξοχής είναι τα γνωρίσματα του καλοσχεδιασμένου αυτού κτιρίου.

Ο κ. Καρλατήρας έδωσε ένα μεγάλο παρόν στο κάλεσμα του χωριού του. Εμείς τον συγχαίρουμε, οι χωριανοί του όμως ας το εκτιμήσουν κι ας τον ευγνωμονούν. Τέτοια δεν γίνονται εύκολα και κάθε μέρα.

Η προσπάθεια κι ο πόθος του μικρού αυτού χωριού να πάρει θέση στο τουριστικό ενδιαφέρον του τόπου μας είναι στ΄αλήθεια αξιοθαύμαστες. Ένα δείγμα των παραπάνω είναι η εισήγηση του Γεν. Γραμματέα κ Βασ. Μπαρμπούρη και του προέδρου της Στενής εις το Κοινοτικόν Συμβούλιον κ. Ταξιάρχη Μπεληγιάννη, να εγκρίνουν την δωρεάν διάθεση γης του δάσους εις την «Περιηγητική Λέσχη Χαλκίδας» και σ΄όποιον ακόμα επιθυμεί να χτίσει παραθεριστικήν κατοικία στα δροσόλουστα μέρη του χωριού, η πρόταση του κ. Μπαρμπούρη που δείχνει άνθρωπο με προοδευτικές αντιλήψεις και στέρεο ενδιαφέρον για τον τόπο τους έγινε – ευτυχώς – δεκτή.

Είναι λοιπόν να μην καμαρώνει κι επαινεί κανείς ένα τέτοιο χωριό που μ΄όλες τις ομορφιές του προσφέρει ακόμα σ΄όποιον θέλει γη, πέτρα και νερό εντελώς δωρεάν!

Αν ενδιαφέρεστε…

ΣΤΕΝΗ Η ΔΙΡΦΥΣ

Στενή ή Δίρφυς;

Με το 58/14-2-1912 Φ.Ε.Κ. καταργηθήκαν οι Δήμοι και καθιερώθηκε ο θεσμός των Κοινοτήτων.

Το 1915 το Κοινοτικό Συμβούλιο Στενής, αποφάσισε να αλλάξει το όνομα «Στενή» με το ,όνομα «Δίρφυς».

Ως φαίνεται η απόφαση αυτή προωθήθηκε στο Υπουργείο, αλλά αντέδρασε η Νομαρχία Ευβοίας.

ΤΟ ΘΕΡΙΟ

Γιώργου Ντεγιάννη

Μετά την αποψίλωση του δάσους οι καταστροφές που ακολουθούν είναι μεγάλες. Κάθε φορά που έφερνε μπόρα ο χείμαρρος παρουσιάζεται ανεπάντεχα:

......«Όλος ο κόσμος τούτος ξεκλήρισε.Πώς γίνηκε τούτο;Δυο λογιών το ιστορούν:

Ειπώθηκε ένας λόγος: Τους έφαγε ένα θεριό. Έναν έναν ώσπου στο τέλος δεν έμεινε κανένας. Μέσα στη λίμνη παρουσιάστηκε αυτό το θεριό.Έμοιαζε φίδι με πολλά κεφάλια.Ύδρα το λέγαν. Απο που ήρθε; Οι ζευγάδες δεν ξέραν.

Γ

Γαζέτα:. Κέρμα ή κέρματα μικρής αξίας.Λιανά, λιανώματα. (Μάζεψα όλα τα γαζέτα μου και δε μου φτάσανε να αγοράσω ούτε ένα κουτί τσιγάρα).

Γαϊδουροκλίστρα:. Ανοιχτός χώρος, όχι πολύ μεγάλος, που με το ζόρι χωράει να κυλιστεί ένα γαϊδούρι. Το λέμε και ειρωνικά για κάποιον, που έχει χωράφι ή χωράφια μικρής έκτασης. (Σιγά τα μιγάλα΄ χουράφια που εχ΄ αυτός,

Παλιές λέξεις της Στενής-Ε

Έγκωσα:. Τη λέξη αυτή τη χρησιμοποιούμε, όταν μετά από ένα γρήγορο

και ακατάστατο γεύμα, με μεγάλες μπουκιές, αισθανόμαστε μια «στενοχώρια» στο στήθος και πρέπει να πιούμε νερό, για να «κατεβεί» το φαγητό. Επίσης τη λέμε και όταν έχουμε παραχορτάσει και ενώ μας παροτρύνουν να φάμε κι άλλο εμείς απαντάμε. Δε μπορώ να φάω άλλο, έγκωσα.

Εκκλησάρισσα:. Η νεωκόρα και εκκλησάρης ο νεωκόρος.

Η ιστορία του καναλιού που θέλησε να ξαναγίνει ποταμός…

WWF Ελλάς/Ν. Γεωργιάδης

Η ιστορία του καναλιού που θέλησε να ξαναγίνει ποταμός…

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας ποταμός σε ένα κομμάτι γης που κάποια στιγμή έγινε ένα μεγάλο νησί και το ονόμασαν Εύβοια. Ο ποταμός που παρέμεινε εκεί βαφτίστηκε κι αυτός: τον είπαν Λήλαντα. Γεννήθηκε πολύ πριν τον άνθρωπο και δούλευε επί αιώνες σε συνεργασία με την υπόλοιπη φύση, για το χατίρι μιας κυράς που την έλεγαν Αρμονία. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο ποταμός μεγάλωνε και μαζί του μεγάλωνε και το έργο που προσέφερε. Δημιούργησε μια μεγάλη και πολύ εύφορη πεδιάδα και ένα όμορφο δέλτα, στο οποίο έβρισκαν τροφή και καταφύγιο πολλά είδη πουλιών και άλλων ζώων.

Κάποια στιγμή στην περιοχή εμφανίστηκε ο άνθρωπος. Ο ποταμός τον καλοδέχτηκε και του προσέφερε την εύφορη πεδιάδα που είχε δημιουργήσει προκειμένου να κατοικήσει εκεί, να την καλλιεργήσει και να τραφεί. Προς τιμή του λοιπόν ο άνθρωπος ονόμασε την πεδιάδα αυτή Ληλάντιο Πεδίο. Τα χρόνια πέρασαν έγιναν αιώνες και μαζί τους η δουλειά για την κυρά Αρμονία συνεχιζόταν. Η Βροχή έπεφτε και ο Λήλας τη μάζευε στην αγκαλιά του και την μετέφερε μαζί με άλλα υλικά προς το δέλτα του, όπου συνέχιζε να προσφέρει την εύφορη γη του σε φυτά, ανθρώπους και ζώα. Ο άνθρωπος καλλιεργούσε τη γη και την πότιζε με τα νερά που του έφερνε ο Λήλας. Όλα δούλευαν ρολόι και όλοι ήταν χαρούμενοι…

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

Αγώνας για ζωή

Αφού φύτρωσε πρώτα χλωρίδα και γίναν έπειτα τα ζωα-τον καιρό της δημιουργίας-άρχισε αναμεσά τους αγώνας για τη ζωή. Τα φυτοφάγα

τρώγανε τους καρπούς,ροκανίζανε τα βλαστάρια,ξεχώνανε τη ρίζα των φυτών και τηνε τρώγανε.

ΟΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙ

 Γιώργος Ντεγιάννης, «Μέσα στους λόγγους»

Νέος Στέντορας

   Εκεί που βγαίνει το ποτάμι από το φαράγγι της Κλεισούρας και παίρνει το στρωτό δρόμο ανάμεσα στον κάμπο,δεξιά μεριά της ρεματιάς,υψώνεται βράχος θεόρατος,που βλέπει σε όλον τον κάμπο.

  Στην κόχη αυτού του βράχου έχει στήσει το καραούλι του ο γέρο-Κάτζος.

  Συχνά πυκνά φέρνει την παλάμη επάνω από τα φρύδια κι αγναντεύει  μακριά,όσο φαίνεται κι όσο κόβει το μάτι του.Μάτι αϊτού κι ας πλησιάζει τα εβδομήντα ο αγωνιστής.

Κι αν είναι έτοιμος και ικανός,αν το φέρει η ανάγκη,με μια μόνο φωνή του να ξεσηκώσει το χωριό,όλους όσους κατοικούνε στη χαράδρα και δουλεύουνε σκόρπιοι από την έξοδο της ως ψηλά στο βουνό.

Πενήντα άνδρες μαζί δεν θα καταφέρνανε να βγάνουν τόση φωνή.Νέος Στέντορας είχε γεννηθεί.

Τόνε βοηθούσε κι ο τόπος.

Μόλις έστριβε ο γερο-Κάτζος κατά τη χαραμάδα κι έριχνε τη φωνή,ο αέρας την άρπαζε και τηνε χτυπούσε στο βράχο,που υψωνότουν από πέρα.

Μια Στενιώτισσα με τρεις αιώνες ζωή

Αυτό που διαβάσατε δεν είναι υπερβολή. Η Στενιώτισσα των τριών αιώνων, είναι η Μαρία (Μαριώ ή Μαϊώ), σύζυγος Χριστόδουλου Κορώνη, που είναι πιο γνωστή σαν «Η Μαριώ τ΄κστόδουλ΄,τ΄ Κουτουρλού».

Η Μαριώ με το νέο έτος 2000 και την έναρξη του 21^ου αιώνα, έγινε 104 ετών. Συνεπώς με την έναρξη του 19^ου αιώνα ήτα 4 χρονών, που φαίνεται ότι όχι μόνον είχε γεννηθεί αλλά είχε «αγρικήσει» και τον 19^ο αιώνα.

Όπως μας πληροφόρησε ο ανιψιός και θετός γιος της, Θανάσης Μπεληγιάννης, είναι πολύ καλά στην υγεία της, έχει πολύ καλή μνήμη και τα μυαλά της τα έχει «τετρακόσια».

Και λίγα λόγια για το γενεαλογικό δένδρο και το συγγενολόι της.

Η Μαϊώ ήταν το γένος Αθανασίου και Σταμάτως Μακρή και ήταν

έξι αδελφάδες και ένας αδελφός.

Αδελφό είχαν το Θεόδωρο Μακρή (Θοδωράνα) και οι αδελφές κατά σειρά ηλικίας ήταν οι εξής.

-α) Δέσποινα (Δέσπω), σύζυγος Κώστα Κοντούλη (Λόμπα).

-β) Παναγιού (Γιούλα), σύζυγος Βασίλη Σιμιτζή (φούρναρη).

-γ) Μαρία (Μαϊώ), σύζυγος Χριστόδουλου Κορώνη (Κουτουρλού).

-δ) Ελένη, σύζυγος Αγγελή Μπεληγιάννη (τ΄Αγγελή, τ΄Παναϊώτα)

-ε) Κατερίνα (Ρίνα), σύζυγος Γιάννη Θωμά (Τ΄Γιαννάκ΄, τ΄ Όθωνα)

-στ) Αλεξάνδρα (Αλέκω), σύζυγος Νίκου Μπεληγιάννη (Μπάμπαλου).

Το πατρικό τους σπίτι ήταν ανάμεσα στην καφετέρια του Σπυριδάκη και στο σπίτι του Γιώργου Τσουτσαίου (Μουσιφού) και είχε περιέλθει στον αδελφό τους Θεόδωρο (Θοδωράνα). Σήμερα είναι κληρονομιά του γιου του, Θανάση Μακρή, που το κατεδάφισε και έχτισε καινούριο.

Παππού και γιαγιά (Μανίτσα) από τον πατέρα τους είχαν το Μακρή (Γκούστρα) και τη Δέσπω, το γένος Γιαννούκου και από τη μάνα τους, τον Κοκονό και τη Μορφούλα, το γένος Γερακίνη.

Το όνομα της Μανίτσας τους Δέσπως, το κληρονόμησε η μεγαλύτερη αδελφή, ενώ της Μορφούλας πολλές δισέγγονες.

Η μάνα τους η Μάτω ήταν διπλά άτυχη. Είχε μείνει μικρή ορφανή από πατέρα και όταν παντρεύτηκε έμεινε νέα χήρα.

Ήταν όμως πολύ δυναμική, δούλεψε σκληρά για να μεγαλώσει τα επτά παιδιά της και κατάφερε να προικίσει και να καλοπαντρέψει όλες τις κοπέλες.

Τις προίκισε όμως και με ηθικές αρχές. Ήταν όλες τίμιες και εργατικές και το μεγαλύτερο προσόν που είχαν, ήταν η νοικοκυροσύνη που κληρονόμησαν και στις κοπέλες τους.

Αυτό διαπιστώνεται και από την καθαριότητα και την εκλεκτή κουζίνα που χαρακτηρίζει τα δύο ξενοδοχεία «ΔΙΡΦΥΣ» και «ΣΤΕΝΗ» που οφείλεται στις δύο εξαδέλφες, τη Μορφούλα (κόρη της Ελένης) και Αργυρούλα (κόρη της Ρίνας).

Από τα επτά αδέλφια δε ζούνε σήμερα ο Θοδωράνας και οι δύο μεγαλύτερες αδελφές, Δέσπω και Γιούλα και ο περασμένο καλοκαίρι, πέθανε και η Ρίνα, που είχε γεννηθεί το 1905 σε ηλικία 94 χρονών.

Σήμερα., εκτός από τη Μαιώ, ζούνε, η Ελένη που είχε γεννηθεί το 1902 και μπήκε στα 98 και η μικρότερη αδελφή Αλέκω, που έχει περάσει τα 90.

Ευχόμαστε να ζήσουν ακόμα πολλά χρόνια με υγεία και στα παιδιά τους να κληρονομήσουν τη μακροζωία τους.

Κώστας Γιαννούκος.

Σ.Σ, Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί το 2000.

Μοδίστρες στη Στενή Ευβοίας

Οι μοδίστρες δούλευαν στο σπίτι τους, δεν είχαν ιδιαίτερο μοδιστράδικο κι αυτό ίσως να οφείλεται και σε οικονομικούς λόγους αλλά ίσως και σε κοινωνικούς.

Η Ουρανία
Μπεληγιάννη-Παπαγεωργίου

Μια γυναίκα έξω από το σπίτι σε κοινή θέα του κάθε περαστικού άνδρα, δεν ήταν και τόσο «αξιοπρεπές».

Οι μοδίστρες λοιπόν ήταν οι «ραφτάδες των γυναικών», μιας και οι ράφτες έραβαν μόνο για άνδρες.

Τα εργαλεία τους ήταν όπως και του ράφτη. Ραπτομηχανή, χειροκίνητη στην αρχή, ποδοκίνητη αργότερα, βελόνες, κλωστές, δακτυλήθρες και ένα μικρό μαγνητάκι για να συγκεντρώνει τις καρφίτσες καρφιτσωτήρα, σίδερο για σιδέρωμα, μεζούρα, κλπ

Χαραλαμπία (Μάκη)
Μπεληγιάννη-Λιμήτσιου

Αγόραζε η γυναίκα το ύφασμα, πήγαινε στο σπίτι της μοδίστρας, της έπαιρνε τα μέτρα και ύστερα από δύο τρεις πρόβες το φουστάνι ή ότι άλλο ήταν έτοιμο.

Τελευταίες μοδίστρες που θυμόμαστε αλλά και που πληροφορηθήκαμε από παλιότερους ήταν:

Ευανθία Τσουτσαίου

Στέλλα Γιαμά

Ουρανία Παπαγεωργίου-Μπεληγιάννη

Σταυρούλα Καράγκου.

Οι οποίες έραβαν και υφαντά, όπως φορέματα, μπόλκες, πουκαμίσες κλπ.

Σε πολύ μικρά ηλικία, κατά τη διάρκεια της κατοχής, άρχισε να ράβει, όχι όμως υφαντά η Μαρία Παντιέρα-Κουτσούκου (Τσαγκαρέλα)

Μετά τον πόλεμο μοδίστρα ήταν και η Χαραλαμπία Λιμίτσιου-Μπεληγιάννη (Μάκη)

Κάτω Στενή

Η Καλαμάρα Ελένη του Χρήστου, που έραβε και υφαντά

και η Στέλλα Αγγελάκη

Γιάννης Γιαννούκος  

ΑΙ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Κάποτε για τους Στενιώτες ένα από σημαντικότερα πανηγύρια πράγμα που δείχνει τους στενούς δεσμούς που είχαν πάντα με το μοναστήρι. Η ύπαρξη μετά την απελευθέρωση αρκετών κατοίκων της Στενής που ήξεραν γραφή και ανάγνωση μόνο από την διδαχή από τους καλογέρους μπορεί να εξηγηθεί.

Η  έκταση που είχε το μοναστήρι έφτανε έως την Στενή  ώσπου μοιράστηκε με τον νόμο περί ακτημόνων. Οι δυο παλιοί μύλοι , ο ένας του Καλουργού κάτω από του Βουτανιού και ο με

τέπειτα του Νασάκη στη γέφυρα ανήκαν κι αυτοί στο μοναστήρι. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΗΣ

Γιάννης Μητάκης

Τηλέφωνo

6932652730

Mail

evianet@yahoo.gr

Μπορείτε να ζητήσετε οποιαδήποτε πληροφορία για το blog

Επίσης

Αν έχετε κάποια φωτογραφία από γονείς παππούδες κ.λπ.
Αν θυμάστε το γενεαλογικό σας δένδρο ή μέρος αυτού.
Αν θυμάστε ή έχετε ακούσει κάποιο ευτράπελο γεγονός από τα παλιά χρόνια
Αν θυμάστε κάποιο ,παραμύθι που σας έλεγε η γιαγιά σας, που να μην είναι γραμμένο σε βιβλίο.

Αν γνωρίζετε οτιδήποτε που αφορά τη λαογραφία και την ιστορία της Στενής: αινίγματα, παροιμίες, παιχνίδια κλπ, αλλά και περιστατικά από τον τρόπο ζωής τους ή αναμνήσεις από γιορτές, σχολικές εκδρομές κ.λπ.
Και ότι άλλο μπορεί να περιέλθει στη μνήμη σας που να αναδεικνύει τον τρόπο ζωής, τη σκέψη και τη νοοτροπία των προγόνων μας αλλά και τα βάσανά τους, τις ασχολίες τους κ.λπ.
Πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, τρόπος ζωής, πολιτισμός κλπ, αν ξεχαστούν είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Γι αυτό βοηθήστε να διατηρήσουμε την ιστορία μας και τη μνήμη των προγόνων μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ

Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου 2018

Γιάννης Γιαννούκος

Τηλέφωνα

2228051210

6973831892

Mail

Ioannis.giannoukos@yahoo.gr

Μπορείτε να ζητήσετε οποιαδήποτε πληροφορία για το blog

Επίσης

Αν έχετε κάποια φωτογραφία από γονείς παππούδες κ.λπ.
Αν θυμάστε το γενεαλογικό σας δένδρο ή μέρος αυτού.
Αν θυμάστε ή έχετε ακούσει κάποιο ευτράπελο γεγονός από τα παλιά χρόνια
Αν θυμάστε κάποιο ,παραμύθι που σας έλεγε η γιαγιά σας, που να μην είναι γραμμένο σε βιβλίο.

Αν γνωρίζετε οτιδήποτε που αφορά τη λαογραφία και την ιστορία της Στενής: αινίγματα, παροιμίες, παιχνίδια κλπ, αλλά και περιστατικά από τον τρόπο ζωής τους ή αναμνήσεις από γιορτές, σχολικές εκδρομές κ.λπ.
Και ότι άλλο μπορεί να περιέλθει στη μνήμη σας που να αναδεικνύει τον τρόπο ζωής, τη σκέψη και τη νοοτροπία των προγόνων μας αλλά και τα βάσανά τους, τις ασχολίες τους κ.λπ.
Πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, τρόπος ζωής, πολιτισμός κλπ, αν ξεχαστούν είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Γι αυτό βοηθήστε να διατηρήσουμε την ιστορία μας και τη μνήμη των προγόνων μας.

Παλιές λέξεις της Στενής-Λ

Λαγά-λαγά:. Περπάτημα σιγανό και ελαφρό, σαν το πήδημα του λαγού (αυτός πάει λαγά-λαγά). Αλλά χρησιμοποιείται και σε ότι αφορά τον τρόπο που θέλουμε να δείξουμε τις διαθέσεις μας (αυτός μας το φέρνει λαγά–λαγά).

Λαγάζω:. Στέκομαι ακίνητος, ησυχάζω, κουρνιάζω, κρύβομαι, ξεκουράζομαι, κοιμάμαι. (βάλι γ΄ναίκα τα πιδιά να λαγάσνι λίγου, γιατί του προυί έχνει σκουλειό).

Λαγαρά:. Το μέσα μέρος από τα μπούτια του ζώου, στα πισινά πόδια και γενικά τα μαλακά μέρη του σώματος, που βρίσκονται κάτω από τις πλευρές.

Παλιές λέξεις της Στενής-Κ

Καβάθα:. Πήλινο αγγείο φαγητού ή και ξύλινο παλαιότερα, με μεγάλη χωρητικότητα. που το λέμε και τσανάκα.

Καβαλαριά:. Το πάνω μέρος του σαμαριού, που καθόταν ο αναβάτης. Ήταν ντυμένο με δέρμα ή καραβόπανο.

Καβουρομαμή:. Η μεγάλη καβουρίνα.

ΜΕΛΙΣΟΥΡΓΟΙ

.....«Γιάννη,Κωσταντή!» -΄Ελα!»-«Έτοιμοι!» -«Έτοιμοι!» -«Τραβάτε εδώθε τα ζά να τα φορτώσουμε!»

Φεύγουνε και των άλλων παιδιών οι γονιοί.Και μένουνε κι αυτά-σαν των τσοπάνηδων-με τη χαρά!

Για πού τώρα πρόωρα;

«Μπεζέρισαν,βαρέθηκαν Τόσκα μου τα παλληκάρια της νύχτας το περπάτημα τς αυγής το καραούλι»

Είναι σκληρή η ζωή στη Κλεισούρα.Θα νυχτοπερπατήσουνε τρείς ώρες ως να ανέβουνε στα «Στουρνάρια» κι άλλες τρείς ως να κατέβουνε στα καλύβια. Ξημερώματα! Κι ίσως σημάνει και την καινούργια μέρα το
προσκλητήριο του γέρο-Κάτζου.