ΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΣ
Μικρός
χειροκίνητος μύλος, που τον είχαν οι περισσότερες οικογένειες στα σπίτια τους. Αποτελείται
από δύο στρογγυλές επίπεδες πέτρες, η μία πάνω στην άλλη. Η κάτω πέτρα είχε στη
μέση ένα σίδερο και στο από πάνω μέρος της είχε γρέζια. Η πάνω πέτρα είχε μία τρύπα
στη μέση, από την οποία περνούσε το σίδερο της κάτω πέτρας, ενώ στην άκρη της
είχε μια ξύλινη χειρολαβή την
οποία κρατούσε η νοικοκυρά για να την φέρνει
γύρω- γύρω και να αλέθει τα διάφορα όσπρια που χρειαζόταν. Η πάνω πέτρα είχε τα
γρέζια στην κάτω της μεριά. Είναι φανερό πως οι ποσότητες που άλεθαν ήταν
μικρές και απαιτείτο πολύς χρόνος και κόπος. σπανίως όμως τον έδιναν όταν επρόκειτο για το αλάτι γιατί κόλλαγε ανάμεσα στα γρέζια και δημιουργούσε με τον καιρό μια υγρασία «νοτίλα» και έτσι περιορίζονταν να τρίβουν το δικό τους αλάτι, όταν θέλανε να τρίψουν μεγάλες ποσότητες,- επειδή για μικρές ποσότητες υπήρχε ο «στούμπος» - και να αποφεύγουν να τον δίνουν γι αυτό το σκοπό σε άλλους. Το να έχει κανείς χειρόμπλου στο σπίτι του ήταν δείγμα νοικοκυροσύνης και αρχοντιάς. «Αυτή τα έχ' ούλα» έλεγαν για τη νοικοκυρά που στο σπίτι της είχε τον αργαλειό της, την ανέμη και το μαγκάνι που έφτιαχναν τα μασούρια, τα λανάρια της για το ξάσιμο του μαλλιού, το φούρνο της στην αυλή το χειρόμπλου της, το κακαβοστάσι της, το καφουρντιστίρι, το ξύλινο πατητήρι για το πάτημα των σταφυλιών, το μύλο του καφέ, τη σφραγίδα για το πρόσφορο (σουφραΐδα) κ.λ.π., και τα πιο μετέπειτα χρόνια την ραπτομηχανή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.