Θερισμός

Ο θερισμός ξεκίναγε περί τα μέσα με τέλη Ιουνίου.

Η δουλειά αρχίζει τα χαράματα κάθε μέρα και τελειώνει αργά το βράδυ.

Το θερισμό τον έχουν αναλάβει οι γυναίκες, ενώ οι άντρες θα δέσουν και θα μεταφέρουν τα δεμάτια, θα φτιάξουν τις θημωνιές κλπ. Στο πρώτο ξεκίνημα του θερισμού, κάνουν το σταυρό τους και ανταλλάσσουν ευχές. Καλοφάγωτα. Μεχαρές. Καλά μπερκέτια κ.α.

Οι εργαζόμενοι,εκτός από θεριστές και θερίστριες, αποκαλούνται αργάτες και αργάτισες, επειδή θεριζόταν τμηματικά και κάθε τμήμα του χωραφιού το

αποκαλούσαν «έργος».

Ξεκινώντας, φτιάχνουν το πρώτο χερόβολο, που είναι στάχια όσο χω

ράει η χούφτα. Έξι χεριές κάνουν ένα λημμάρι (η λέξη ίσως γίνεται από το

λαμβάνω, λήμμα - λήμματος). Τρία λημμάρια κάνουν ένα δεμάτι, το οποίο

το τυλίγουν με βρίζα (σίκαλη). Τέσσερα δεμάτια μας κάνουν ένα φόρτω-

μα και πεντακόσια δεμάτια, μία θημωνιά.

Πολλά μηχανεύονται οι θερίστριες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολί-

ες του θερισμού. Έτσι, για τον ήλιο φορούν τα μαντήλια, ενώ για τις πα-

λαμονίδες (αγριόχορτα με φαρμακερά αγκάθια) και τα τριβόλια (αγκαθω

τοί σπόροι αγριόχορτου), φορούν κάλτσες στα πόδια και στα χέρια. Άλλα

ενοχλητικά αγριόχορτα, είναι οι μητρούσες, οι γκουρλομάτες, οι γαλα-

νές, οι παπαδίτσες, η κολλιτσίδα, η μτρούνα και άλλα αγκαθωτά.

Το κανάτι με το νερό, τοποθετημένο σε σκιερό μέρος (κάτω από κά

ποια αγκορτζά), σκεπασμένο με μπούρτσι από καλαμπόκι ή κουκουνάρι

από πεύκο.

Πολλές φορές, βλέπαμε τις κούνιες των μωρών να κρέμονται κάτω από

κάποια αγκορτζά ή κάποιο πουρνάρι

Που να τ΄άφηνε η μάνα του; Και το έπαιρνε μαζί της στο χωράφι.

Το μεσημεριανό κολατσιό, περιελάμβανε συνήθως τυρί, ελιές (οπωσ

δήποτε), ψωμί και ίσως λίγο γάλα από την κατσίκα που την έπαιρναν μαζί

τους για να βοσκήσει. Τέντζερης, δεν έμπαινε πάνω στη φωτιά, γιατί η πε-

ρίπτωση πυρκαγιάς ήταν πολύ μεγάλη.

Τα δεμάτια μεταφέρονται στα αλώνια, και τοποθετούνται σε θημωνιές.

Τη νύχτα μένουν εκεί και κοιμούνται, αφού φτιάξουν «απάγκιο» με δεμά-

τια. Το Σάββατο θα τελειώσουν νωρίς. Γυρίζουν όλοι στο χωριό για να πλυ-

θούν και να κάνουν την Κυριακή αργία, πηγαίνοντας στην εκκλησία. Τη

Δευτέρα η νοικοκυρά θα ξυπνήσει τα μεσάνυχτα για να ζυμώσει το βδο

μαδιάτικο ψωμί και να ακολουθήσει τους άλλους όσο μπορεί πιο γρήγο

ρα, γιατί «Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος».

Γιάννης Γιαννούκος