ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΡΦΥΑΚΑ

Ο Κώστας Μπαϊρακτάρης, με πλούσιο συγγραφικό έργο, εκπαιδευτικός και ενεργά πνευματικός πολίτης έλαβε το βιβλίο, το μελέτησε και μέσα από τις στήλες του Ευβοϊκού Τύπου, στις 31-8-2007, αναφέρθηκε με λόγια που ήταν μεστά από ειλικρίνεια, ανυποκρισία, τιμιότητα, ευθυνότητα, ακεραιότητα και αλήθεια. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Μεταξύ των άλλων ο Κώστας Μπαϊρακτάρης γράφει:

«Και είναι η προσπάθεια φιλόδοξη και απαιτητική, καθώς η εκδοτική ομάδα των Διρφυακών στόχευσε -σε πρώτη φάση- και κατάφερε αφ’ ενός το κειμενικό και φωτογραφικό υλικό του μελετήματος να σφύζει ποιότητας και ποικιλίας και αφ’ ετέρου να βρεθούν οι πόροι (εξ ιδίων ή χορηγών), ώστε αυτό το εγχείρημα να γίνει κτήμα των αναγνωστών και να συνεχιστεί στο προσεχές μέλλον με νέες εκδόσεις, πράγμα που τους το ευχόμαστε ολοψύχως.

Στις 350 πυκνογραμμένες σελίδες των Διρφυακών φιλοξενούνται 30 διαφορετικά κείμενα τακτικών ή μη συνεργατών των Διρφυακών Νέων, που έχουν και την ευθύνη της έκδοσης. Το περιεχόμενό τους - ποικίλο και πολύσημο - αγκαλιάζει στοργικά όλον τον περιδίρφυο χώρο, παρουσιάζοντα θέματα: λαογραφικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, κλιματολογικά, κ.α.

Μπορεί τα Διρφυακά να έχουν ως σημείο αναφοράς το διρφυακό χώρο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι διακατέχονται από πνεύμα τοπικιστικό και εσωστρεφές. Αντιθέτως, παρουσιάζουν ευρύτερο ενδιαφέρον, καθώς -τουλάχιστον το λαογραφικό τους μέρος- δεν είναι αποκομμένο από τον υπόλοιπο ευβοϊκό ή ελλαδικό χώρο, και έτσι αξίζει να αναγνωσθεί από τον κάθε ενδιαφερόμενο, από τον λάτρη του σμαραγδένιου διρφυακού βασιλείου της σαγήνης των Μουσών και των Αμαδρυάδων, που αέναα σέρνουν χορό θεσπέσιο κι ένα -της ομορφιάς- τραγούδι με του ανέμου τον αυλό στα φαράγγια σαϊτεύουν...

Σαϊτεύουν... Σαϊτεύουν... Μα σήμερα, σαν γράφονται ετούτες οι αράδες, σμίγουν θλιβές, βαρύκαρδες με της πυράς τα δρέπανα που σφάζουν τους τη νιότη - στου Θεολόγου τις πλαγιές, στου Μίστρου τις ανηφοριές, στης Σέττας τα φαράγγια - κι εμείς θωρούμε άφωνοι, ανήμποροι, γερόντια σπαστοφτέρουγα, μ’ αρές - χίλιες κατάρες - για τους σφαγείς της ομορφιάς, τους διάνους προεστώτες...

Ευχές, χίλιες ευχές. ΤΩΡΑ να σβήσουν οι φωτιές κι ευχές, τρισεύτυχες ευχές, τα Διρφυακά τα φλάμπουρα της προσφοράς πάνω σε χλοερές της Δίρφεως κορφές, κάθε αυγή να υψώνουν, μα κι η Πανσέληνη θεά τ’ ασήμια της κάθε βραδιά να σπέρνει - απλόχερα, ακριβά - σ’ όλα του τόπου τα ηλιόχαρα χωριά».